Skip to ContentSkip to Navigation
Over ons Faculty of Science and Engineering Nieuws

Weg met de resistentie door licht en zuurstof

26 juni 2025
Met behulp van beeldvormende technieken en door bacteriën aan te vallen met licht hoopt Wiktor Szymanski nieuwe manieren te vinden om infecties te bestrijden | Beeld Sean Sinclair / Unsplash

Aangezien bacteriën steeds vaker resistent worden tegen antibiotica is het belangrijk om die geneesmiddelen zo weinig mogelijk te gebruiken. Wiktor Szymanski, hoogleraar Medische Chemie, Fotofarmacologie en Beeldvorming, werkt daarom samen met collega’s uit het UMCG en de Faculty of Science and Engineering om bacteriële infecties met behulp van licht op te sporen en op te ruimen. ‘Daar zal ik de komende twintig jaar nog wel mee bezig zijn.’

FSE Science Newsroom | Tekst René Fransen | Beeld Leoni von Ristok

Mijn doel is de bacterie snel en op de juiste plek aan te pakken

Wanneer een orthopedische patiënt bijvoorbeeld een kunstknie krijgt kan dat leiden tot complicaties. ‘Als de operatiewond niet geneest kan dat komen door een reactie op het materiaal van de kunstknie, of het is een bacteriële infectie’, vertelt Szymanski. Het duurt vervolgens een paar dagen om uit te zoeken welke bacterie de infectie veroorzaakt. Daarom is het gebruikelijk om de patiënt alvast een breed-werkend antibioticum te geven, maar dit kan het ontstaan van resistentie in de hand werken. Szymanski wil daarom de diagnose versnellen met behulp van beeldvormende technieken, en daarnaast de bacteriën aanvallen met behulp van licht. ‘Mijn doel is de bacterie snel en op de juiste plek aan te pakken.’

Bacteriën zijn ruwweg in te delen in twee groepen die elk een andere behandeling vragen: Gram-positief en Gram-negatief. Om snel te achterhalen welk van deze twee groepen de infectie veroorzaakt gebruikt Szymanski het antibioticum vancomycine, dat alleen bindt aan Gram-positieve bacteriën. Samen met de onderzoeksgroep van UMCG hoogleraar Jan Maarten van Dijk heeft hij een fluorescerend molecuul aan dit antibioticum gekoppeld, waardoor het rood oplicht wanneer je er met een groen licht op schijnt. Op die manier kan hij Gram-positieve bacteriën opsporen.

Gram-negatief en Gram-positief

Bacteriën zijn grofweg te verdelen in twee klassen: Gram-negatief en Gram-positief, gebaseerd op een kleurstof die sommige bacteriën paars kleurt, en andere rood. De reden daarvoor is het verschil in de samenstelling van de celwand. Gram-positieve cellen hebben een dikke laag van een molecuul genaamd peptidoglycaan aan de buitenkant van de celmembraan. Gram-negatieve cellen hebben een tweede membraan die de peptidoglycaan-laag bedekt, waardoor de kleuring minder sterk is, wat een lichtere (rode) kleur oplevert. Veel antibiotica hebben juist die laag peptidoglycaan als doelwit, waardoor ze minder effectief zijn tegen Gram-negatieve bacteriën, waarbij deze is afgedekt met de tweede membraan.

Gram posistieve (paars) en negatieve (rood) cellen.
Gram-positieve bacteriën kleuren paars en Gram-negatieve kleuren rood. Met deze informatie wordt bepaald wat voor type antibioticum nodig is om de infectie te bestrijden. | Beeld Microrao/Wikipedia
Illustratie van een gram-positieve en gram-negatieve celmembraan
De samenstelling van de buitenste laag van de bacterie bepaalt hoe goed antibiotica de bacterie kunnen aanvallen. | Beeld Microbialmatt / Wikipedia

Eenvoudiger belichten

PET-scans van ratten, waaarop infecties zichtbaar zijn.
Met behulp van een radioactieve stof gekoppeld aan een antibioticum kunnen onderzoekers de bron van een infectie zien. | Beeld G.B. Spoelstra et al. European Journal of Nuclear Medicine and Molecular Imaging 2024
Nogmaals PET-scans van ratten, waaarop infecties zichtbaar zijn.
Een infectie is zichtbaar gemaakt bij deze rat in een PET-scan (Positron Emissie Tomografie), een beeldvormende techniek die straling van radioactief verval opvangt in een medische scanner | Beeld G.B. Spoelstra et al. European Journal of Nuclear Medicine and Molecular Imaging 2024

Aanvallen met licht

Voor zover wij nu weten, lijkt het onwaarschijnlijk dat bacteriën resistent worden tegen deze behandeling

Het lokaliseren en identificeren van de infectie is natuurlijk de eerste stap, die moet worden gevolgd door een behandeling op precies de juiste plek. Daarvoor hebben de onderzoeksgroepen van Szymanski en Van Dijk hun fluorescerende vancomycine aangepast om een zeer reactieve vorm van zuurstof af te geven, die alles dat op zijn weg komt verbrandt. ‘Dit zogeheten singletzuurstof kan bacteriën doden. En voor zover wij nu weten, lijkt het onwaarschijnlijk dat bacteriën resistent worden tegen deze behandeling.’

Illustratie die toont hoe reactieve zuurstof bacteriën doodt
Een Y-vormige antistof bindt aan de bacterie en scheidt wanneer het beschenen wordt met rood licht een zeer reactieve vorm van zuurstof af, die de bacterie doodt. Mafalda Bispo et al. JCI insight 2020

Een andere benadering is om de patiënt een gewoon antibioticum te geven, maar dan uitgerust met een lichtgevoelige schakelaar waarmee artsen het geneesmiddel ‘aan’ kunnen zetten op de plek van de infectie. ‘En omdat het zichzelf na een paar uur weer uitschakelt is de blootstelling van de patiënt aan het antibioticum veel lager dan gebruikelijk.’ Dit verkleint de kans dat bacteriën op andere plekken in het lichaam resistent worden, en het voorkomt dat de patiënt een actief antibioticum uitscheidt in het riool.

Al dit werk vindt nog plaats in onderzoekslaboratoria. Het zal nog flink wat tijd kosten om deze methoden klaar te maken voor gebruik in het ziekenhuis. Syzmanski: ‘We zullen eerst moeten aantonen dat deze methoden ook echt gaan werken. Hoe kunnen we bijvoorbeeld licht schijnen op plekken diep in het lichaam? En als het werkt moeten we bewijzen dat het veilig is voor de patiënten.’ Zijn ultieme doel is om beeldvorming en het opruimen van de infectie in één behandeling te combineren. ‘Daar zal ik vermoedelijk de komende twintig jaar van mijn carrière nog wel mee bezig zijn.’

Laatst gewijzigd:24 juni 2025 16:50
View this page in: English

Meer nieuws