Orthopedagogiek

Toen ik mijn studiekeuze maakte, had ik helder voor mijzelf dat ik iets wilde gaan studeren waarbij ik mensen kon helpen. Door mijn affiniteit met kinderen kwam ik op de Bacheloropleiding Pedagogische Wetenschappen en daarna de Master-track Orthopedagogiek in Groningen uit.

Voordat ik daarmee begon, heb ik op verschillende plekken in de jeugdhulpverlening gewerkt als gedragswetenschapper (Elker) en behandelcoördinator (Yorneo). In deze functies adviseerde ik vooral hulpverleners in hun hulpverleningstrajecten met kinderen, jongeren en gezinnen. Ik dacht mee met het vormgeven van passende behandeling, maar ook wanneer er sprake was van onveiligheid voor de kinderen of jongeren als gevolg van kindermishandeling. Daarnaast dacht ik ook op beleidsniveau mee over het inhoudelijke beleid. Bijvoorbeeld over het ontwikkelen van een werkwijze rondom het signaleren van onveiligheid in gezinnen of over het implementeren van screeningslijsten in de hulpverlening.

Op dit moment werk ik alleen, maar in mijn eerdere functies werkte ik in teamverband. Ik werkte als gedragswetenschapper samen met een team van hulpverleners, praktijkbegeleiders en unithoofden (teamleiders). Daarnaast werkte ik ook samen met andere gedragswetenschappers van andere teams en andere afdelingen. Dat is volgens mij ook wel een kenmerkend aspect van je functie als gedragswetenschapper: je werkt met veel verschillende mensen samen. In de hulpverlening aan cliënten, in werkgroepen, samen met je teamleider, met mensen uit de staf (bijvoorbeeld beleidsmedewerkers, kwaliteitsmedewerkers). Het samenwerken met veel mensen binnen verschillende functies maakt ook dat je goed moet kunnen schakelen: soms kijk je samen met een hulpverlener heel precies naar wat een specifieke cliënt nodig heeft en soms ben je juist heel erg bezig met grote lijnen, omdat je voor de hele organisatie een beleidsstuk moet schrijven. Juist die combinatie vond ik heel leuk. De reden dat ik onlangs heb gekozen om zelfstandig te gaan werken, was omdat ik graag zelf meer in direct contact met cliënten wilde werken.

Tijdens mijn opleiding orthopedagogiek heb ik vooral veel geleerd over de achtergronden van problematiek bij kinderen en ouders en over de theoretische modellen van hoe bepaalde problematiek op elkaar inwerkt. Ook heb ik in de opleiding veel geleerd over evidence-based behandeling van de diverse problematiek die je tegenkomt als orthopedagoog. Omdat Orthopedagogiek een wetenschappelijke opleiding is, heb ik (vooral vlak na mijn studie) de praktische vaardigheden wel gemist. Wanneer je net aan het werk bent, komt er veel op je af. Niet alleen het feit dat je je kennis in de praktijk moet gaan brengen, maar ook het feit dat je werkt binnen een organisatie waarbinnen je ook te maken hebt met financiën, wachtlijsten en verschillende collega’s. En dat is veel!

Tijdens mijn opleiding had ik graag wat meer ervaring opgedaan met het voeren van gesprekken met cliënten, maar ook met hulpverleners en collega’s. En wat het betekent om in een organisatie te werken waar niet alles zo mooi gaat ‘zoals in de boekjes’. Tijdens mijn opleiding heb ik veel geleerd over de inhoudelijke adviezen die je als orthopedagoog aan hulpverleners geeft, maar minder over de manier waarop je die adviezen geeft. Hoe zorg je dat je goed aansluit bij je cliënten en collega’s? En hoe zorg je dat jouw inhoudelijke advies ook praktisch goed uitgevoerd kan worden? Ik denk dat het daarom ook tijdens de opleiding al belangrijk is om je een beeld te vormen van hoe je geleerde theorieën vertaalt naar de praktijk. Het maken van die vertaling is een belangrijke taak van de gedragswetenschapper binnen de jeugdzorg.

Een combinatie van vrijwilligerswerk en bijbanen heeft me geholpen om zicht te krijgen op meer praktische aspecten van het werken als orthopedagoog. Door als vrijwilliger op een basisschool remedial teaching te geven aan een aantal leerlingen, leer je hoe je contact moet maken met kinderen in een leersituatie. Je leert ‘behandelingen’ vormgeven en je leert samenwerken met leerkrachten. Ook het observeren in de klas was hierbij belangrijk. Door na mijn studie een aantal maanden als groepsleider te werken, wist ik als orthopedagoog beter hoe ik mijn adviezen echt goed kon toespitsen op de praktijk van de hulpverlening.

Mijn advies aan aankomende en huidige studenten zou zijn dat het belangrijk is om tijdens en meteen na je studie een netwerk op te bouwen. Probeer een inhoudelijk relevante bijbaan te vinden en zorg ervoor dat je contact houdt met mensen die je via je bijbaan of via je stage kent. Ga in gesprek met mensen, doe vrijwilligerswerk. Op een aantal cruciale momenten in mijn carrière waren er mensen die aan mij dachten bij een bepaalde vacature. En wees niet te bang om kleine klussen aan te pakken. Door bewust bezig te zijn met het opdoen van ervaring leer je hoe jouw vak in de praktijk werkt en vooral ook hoe jij zelf in de praktijk werkt.

Ik ben Margriet Moek- Kremer. In 2005 ben ik afgestudeerd als basis- orthopedagoog aan de Rijksuniversiteit Groningen en in maart 2016 heb ik de Generalisten- opleiding van de UPO-G afgerond. Daarvoor heb ik Sociaal Pedagogische Hulpverlening (SPH) gedaan.

Ik ben Marloes Middel en ik werk als gedragsdeskundige (orthopedagoog-generalist) bij De Zijlen. Binnenkort ga ik verder als zelfstandig orthopedagoog.

De Zijlen ondersteunt mensen met een verstandelijke beperking bij het vinden van een eigen plek in de samenleving. Ze wonen op zichzelf (met ambulante hulp) of binnen een van de locaties. De Zijlen heeft als missie dat 'Betekenis boven beperking' staat.

Ik heb gekozen voor de master Orthopedagogiek omdat je daar het meeste contact hebt met kinderen. Ik heb kinderen altijd al leuk gevonden: ze zijn vrolijk en onbevangen, nemen de wereld nog niet te serieus. Ik wilde aan de RUG studeren vanwege de stad Groningen: een fijne stad, niet te groot, lekker overzichtelijk, maar met genoeg te beleven. Mijn keuze was snel gemaakt!

Voor, tijdens en na mijn studie: ik was altijd veel aan het reizen. Of het ging om een stage, een onderzoeksproject, vrijwilligerswerk, een uitwisselprogramma, een congres, of een studiereis—verzin het maar—ik kon er geen nee tegen zeggen en dat was goed zo. Natuurlijk begin je dan je studie wat later, doe je er langer over, en kun je ook niet iedereen meenemen die je dierbaar is, maar dat is de prijs die je voor nieuwsgierigheid betaalt.

Mijn naam is Inge Geluk, ik ben 35 jaar en werkzaam als Orthopedagoog-Generalist in het onderwijs. Ik werk bij CSG, Christelijke Scholengemeenschap Groningen, een organisatie voor voortgezet onderwijs in de stad Groningen. Elf jaar alweer inmiddels! Dat heeft te maken met de mogelijkheden die ik binnen deze organisatie heb gehad om me te ontwikkelen.

Mijn naam is Anke de Boer, en ik ben werkzaam als universitair docent bij de afdeling Orthopedagogiek. Ik verzorg onderwijs binnen de opleiding Orthopedagogiek en ook binnen de Academische Opleiding Leraar Basisonderwijs. Bij de opleiding Orthopedagogiek kijken we naar de problemen in de ontwikkeling van kinderen en leerlingen en proberen we hen en hun ouders/verzorgers en begeleiders en leerkrachten zo goed mogelijk te ondersteunen.

Al vanaf mijn veertiende wist ik dat ik orthopedagoog wilde worden. Ooit wilde ik leerkracht worden op een basisschool, maar toen ik het VWO ging doen, ben ik me gaan oriënteren bij de opleidingen Psychologie en Orthopedagogiek en dat laatste sprak mij het meeste aan. Alle onderwerpen die ik leuk vond, kwamen aan bod tijdens de opleiding, zoals sociologische aspecten, filosofie en psychologie gericht op jonge kinderen.