Het einde van het collegejaar, zo vlak voor de zomervakantie, is een moment om terug te blikken op het afgelopen onderwijsjaar. Het is goed om stil te staan bij wat er goed ging, maar ook wat er volgend jaar nog beter, leuker of relevanter kan en op welke wijze dit kan worden vormgegeven. Ik belicht twee zaken die er voor mij positief uitspringen in de vakken die ik het afgelopen jaar heb verzorgd.

Eén van de dingen die ik als docent erg waardeer binnen de opleiding zijn groepsopdrachten die studenten bij verschillende vakken maken. Deze groepsopdrachten zijn er waardevol, ook al vinden studenten (en soms docenten) dat in het begin niet altijd. Groepsopdrachten roepen bij studenten soms gemengde gevoelens op. De opdracht zelf is soms vaag, de rolverdeling binnen de groep onduidelijk en samenwerken met onbekenden blijkt lastiger dan gedacht. Toch levert dit uiteindelijk vaak verrassende resultaten en creatieve inzichten op en het leert studenten hoe je in de praktijk samenwerkt aan complexe vraagstukken waar geen simpel antwoord op is.

Waar ik verder erg tevreden over ben is de inzet van gastsprekers uit de praktijk in het onderwijs. Verhalen uit het werkveld brengen de theorie tot leven. Waar de voorgeschreven literatuur vaak een overzichtelijk beeld schetst van bijvoorbeeld beleidsprocessen en besluitvormingsprocedures, kan een gastspreker laten zien hoe weerbarstig en genuanceerd de werkelijkheid kan zijn. Juist persoonlijke verhalen en concrete praktijkvoorbeelden maken de abstracte theorie tastbaar en geeft studenten andere inzichten en stof tot kritisch nadenken. Hoe zou ik als toekomstig beleidsadviseur, jurist of onderzoeker met bepaalde situaties omgaan?

Wat deze zomerse reflectie me leert? Onderwijs draait om meer dan kennisoverdracht. De afwisseling van het samenwerken aan opdrachten en de praktijkverhalen van gastsprekers houdt het onderwijs levendig en relevant. Ik kijk nu alweer uit naar volgend collegejaar.