Laura Baams: LGBTQIA+ Zijn al die letters nou echt nodig?

LGBTQIA+ Zijn al die letters nou echt nodig?

Seksuele en genderminderheden gebruiken verschillende labels om hun seksualiteit en gender te beschrijven. Lesbisch, homo en bi zijn labels die vooral gebruikt worden door personen die zich aangetrokken voelen tot personen met dezelfde gender (L en G), of tot personen met hun eigen of een andere gender (B). Personen die geen seksuele of romantische aantrekking ervaren identificeren zich vaak als aseksueel of aromantisch (A). Personen wiens gender niet overeenkomt met hun geboortesekse identificeren zich mogelijk als transgender (T). De term queer wordt veelal gebruikt om zich af te zetten tegen de normatieve verwachtingen vanuit zowel hetero- als seksuele en genderminderheidsgroepen (Q).

Deze labels beschrijven de grote variatie in identiteit, aantrekking, gender, of sekse van mensen, maar er zijn ook mensen die zich hier niet helemaal in kunnen vinden. Daarom is de plus (+) belangrijk: om iedereen te includeren die zich niet identificeert met een binair label, maar mogelijk wel met een nieuwer label, een zogenaamde emergent identity, zoals genderqueer, panseksueel, of misschien helemaal geen labels wil gebruiken.

Onderzoek laat zien dat seksuele- en genderminderheden in Nederland, met name jongeren, vaker geestelijke gezondheidsproblemen hebben. Deze verschillen kunnen het beste verklaard worden door de negatieve ervaringen die zij hebben met leeftijdsgenoten en familie, in een heteronormatieve maatschappij. Mijn onderzoek heeft als doel om onderliggende mechanismen van deze verschillen te identificeren en te onderzoeken welke socioculturele factoren jongeren beschermen, of deze verschillen juist vergroten. Dat jongeren hun identiteit gerepresenteerd zien in deze letters vergroot het gevoel van “belongingness” en helpt hen bij het beter begrijpen van hun ervaringen.