Skip to ContentSkip to Navigation
Over ons Faculteit Gedrags- en Maatschappijwetenschappen PedOn 50 jaar orthopedagogiek Uit de oude doos

Maartenswoude

Het was slechts een klein gezelschap dat aanwezig was tijdens het in gebruik nemen van het gebouw aan de Grote Rozenstraat 15 door, wat toen heette, het Instituut voor Orthopedagogiek. Directeur werd ze genoemd, de kersverse Professor Wilhelmina Bladergroen. Ze had een team gevormd van medewerkers dat deels afkomstig was vanuit de afdeling Ontwikkelingspsychologie van de universiteit Groningen en medewerkers die haar al op de een of andere manier hadden ondersteund bij de werkzaamheden die in de privépraktijken plaats vonden.

Privépraktijken waren er zowel in Groningen als Amsterdam, waarbij in onze hoofdstad al activiteiten waren opgezet tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 1975, zeven jaar na de opening van het gebouw aan de Grote Rozenstraat 15, werden de activiteiten in Amsterdam, met als laatste locatie een huis aan de Lairessestraat, stilgezet. Al het archiefmateriaal aanwezig van de door de jaren heen onderzochte kinderen werd door Adrie van der Sluis en Hans Knot naar het huis van Professor Bladergroen in Glimmen getransporteerd, waarmee het hoofdstuk ‘onderzoek in Amsterdam’ werd afgesloten.

Maar al een zestal jaren eerder, in hetzelfde jaar dat het gebouw aan de Grote Rozenstraat 15 werd geopend, was er nog een opening maar dan van Huize Maartenswoude in Drachten. Vrijwel vanaf het begin was er een nauwe samenwerking tussen medewerkers van het Instituut voor Orthopedagogiek en die van Maartenswoude. Ik neem je even mee naar een stukje berichtgeving in de kranten van de Gemeenschappelijke Persdienst in de maand mei 1969.

“Een zeer belangrijke aanwinst voor de zwakzinnigenzorg" noemde de Geneeskundig hoofdinspecteur voor de geestelijke volksgezondheid, dr. J. B. M. Veraart, Huize Maartenswouden in Drachten, dat hij met veel feestelijk vertoon opende. Na een liedje van enige zwakzinnige kinderen, kreeg de hoofdinspecteur van een van de kinderen een grote schaar, waarmee hij een lint doorknipte, waarna de vlaggen van Nederland, Friesland en Huize Maartenswouden tevoorschijnkwamen. Huize Maartenswouden was daarmee open.

Huize Maartenswouden is een wat te kleinerende naam eigenlijk voor het dorp, dat zich even buiten Drachten in de buurt van de rijksweg Drachten- Groningen over ongeveer 18 hectare uitstrekt. Een dorp, dat als alles klaar is (men hoopt op eind 1969) 26 miljoen gulden zal hebben gekost. Een dorp voor kinderen en volwassenen, die in kleine afzonderlijke blokken wonen. Naast de woonruimten, bevinden zich in het dorp onder meer een BLO-school, een gebouw waar aan arbeidstherapie wordt gedaan, een grote fysiotherapeutische oefenzaal, een aantal afzonderlijke oefenruimten, waaronder één met een vlinderbad, een overdekt zwembad met beweegbare vloer en natuurlijk recreatie en woonruimten voor het personeel.

In dit dorp, dat door een katholieke stichting wordt beheerd, maar waar slechts twaalf procent van de patiënten katholiek is, zijn op dit moment 285 patiënten, 228 personeelsleden en 16 specialisten. Aan het eind van dit jaar hoopt men 420 patiënten te kunnen herbergen.’

Het hoofd van de Katholieke organisatie was destijds Moeder Christeta Clement van de Kleine Zusters van de Heilige Joseph, die in 1962 al de leiding op zich nam van het gebouw waar de Stichting Maartenswouden begon en met de opening van het dorp tot directrice werd benoemd. Dr. Bouma was de geneesheer-directeur en de heer G. N. Gerritsma, een van de initiatiefnemers van de stichting, werd tot algemeen directeur benoemd.

De hoofdinspecteur voor de geestelijke volksgezondheidszorg sprak in zijn openingsrede zijn grote vreugde uit over deze aanwinst voor de zwakzinnigenzorg in het Noorden des lands, een gebied dat steeds duidelijker volgens hem werd aanvaard als een apart verzorgingsgebied op het terrein van de geestelijke gezondheidszorg, de zwakzinnigenzorg daarin begrepen. Hij vond het tevens hoopvol, dat de Groninger Rijksuniversiteit hulp verleende aan Maartenswouden. Enkele stafleden vanuit onder meer het instituut voor Orthopedagogiek zouden namelijk met enige regelmaat te vinden zijn in het dorp voor wetenschappelijke ondersteuning evenals het doen van wetenschappelijk onderzoek.

Van Maartenswoude is geen sprake meer daar de organisatie alweer enkele jaren geleden geheel is opgegaan in Alliade. Het in 1969 geopende dorp bestaat ook niet meer daar het in 2014 is vervangen door een nieuwbouwcomplex. Wel is er nog steeds samenwerking met Alliade, waar vele studenten in de afgelopen decennia op diverse locaties hun stageperiode hebben doorlopen om praktijkervaringen op te doen. Lees meer:

http://www.drachtstercourant.nl/nieuws/35216/van-het-oude-maartenswouden-blijft-helemaal-niets/

https://www.talant.nl/over-talant/organisatie/geschiedenis

Met de minsten der Mijnen
Met de minsten der Mijnen
Laatst gewijzigd:13 juli 2022 15:14