Skip to ContentSkip to Navigation
Over ons Faculteit Gedrags- en Maatschappijwetenschappen PedOn 50 jaar orthopedagogiek Uit de oude doos

Studentengedrag in 1980

.

Voor deze aflevering van ‘Uit de oude doos’ neem ik u mee naar het jaar 1980. Het lijkt nog zo kort geleden, maar in werkelijkheid 37 jaar. Orthopedagogiek had in de daaraan voorafgaande jaren al de geboorte beleefd van informatieve interne blaadjes als ‘MOP’,‘MAO’ en ‘Optiek’. De laatst genoemde verscheen voor het eerst in het studiejaar 1978-1979 en vanaf 1980 was het niet alleen een blad met nieuwtjes maar ook van studenten en medewerkers.

Men claimde dat er – zonder de namen te noemen – wel 25 medewerkers aan het blad verbonden waren, waaronder de GSB-studentenvriend en tevens studiecoördinator Ruud Bosman. Een enigszins zeurderig gedichtje verscheen over het al dan niet nakomen van beloftes, waarbij door de lezer zelf de achternamen kunnen worden bedacht:

‘beste Piet, vergeet je stukje niet. Hé Han, komt er nog wat van. Mieke zit niet te verzieke. Kees je bent toch naar Amerika geweest. Alex, gooi maar in de telex En wat denk je van een referaat in kort formaat?’ Een telkens terugkerende rubriek was van een student die onder pseudoniem ‘Mr. Greensleaves’ schreef.

In de editie van maart 1980 beschreef hij het ontbreken van het harmoniemodel binnen de afdeling en wilde hij een pluim uitdelen voor een zeer lovenswaardig initiatief dat genomen was door drs. Han Grüschke:

‘Wat had die lieve man namelijk gedaan? Hij heeft een briefje gestuurd naar het DB, waarin hij toestemming vroeg over te mogen gaan tot de aanschaf van de voor het harmoniemodel onontbeerlijke muziekinstrumenten. Hoort de zoete tonen in de hemel stijgen’.

Je zou er wel een gedicht over kunnen schrijven. Dat zal Grüschke dan ook wel doen. Zo in de trant van: Een stemvork met veel hooi, klinkt een weinig dooi, maar wat maakt een orkest zo mooi, dat zijn de pauken van Van der Kooy! Nou ja, het is maar een suggestie. Maar mensen, denk je eens in. Hoe prachtig zou dat niet zijn met Han Grüschke voorop als tamboer-maitre. Hij begint boven op de derde etage van OB1 en speelt zo mooi op een fluit dat net als indertijd bij de rattenvanger Van Hamelen, alle WP’ers hem volgen.

Ze gaan dan de gang door en dalen dan af naar de afdeling der leerstoornissen. Nadat ook de eerste etage in de ban van deze new wave is geraakt, gaat men gezamenlijk de straat op, richting OB32. Alle medewerkers daar sluiten zich ook aan. Wat is er dan logischer dan dat men gezamenlijk zich beweegt richting College van Bestuur. Die zitten een eindje verder op in de Boteringestraat. Nou, beste vrienden, alles is meer logisch. Bijvoorbeeld enkele RUG- mensen er aan herinneren dat gebruik van gezond verstand enkele zeer praktische voorbeelden oplevert. Zo zou een DB zich niet meer hoeven te buigen over voorstellen van mensen die al counselend een muziekje willen horen. Meneer Grüschke, als je nu eens van je wolkje afstapt en in de gaten houdt wat er op het instituut gebeurt, dan zijn we al een heel stuk verder. Aangezien we toch niet allen in de Baghwan zijn, heb ik nog een restje hoop dat deze vormen van gekte nog tijdig een halt kunnen worden toegeroepen.’

Niet veel later werd door een aantal linksgerichte studenten, vergezeld door studentenvriend Ruud Bosman, het nog gekker gemaakt door via het dragen van een doodskist richting het College van Bestuur, ‘Orthopedagogiek’ ten grave te dragen. En mr. Greensleaves studeerde op een bepaald moment af, werd onderzoeker en rechterhand van één van de hoogleraren. Gooide zijn studentenkleding in een Rode Kruis container, liet zijn lange haren drastisch korten en liep aardig slijmend, dag in dag uit, in een kostuum rond op het instituut.

Laatst gewijzigd:05 april 2019 09:35