Emotion dynamics, mental health, and resilience: Insights across the lifespan
| Promotie: | A.M. (Anne Margit) Reitsema |
| Wanneer: | 11 januari 2024 |
| Aanvang: | 12:45 |
| Promotors: | prof. dr. P. (Peter) de Jonge, prof. dr. M.W.G. (Marijn) van Dijk |
| Copromotor: | dr. B.F. (Bertus) Jeronimus |
| Waar: | Academiegebouw RUG |
| Faculteit: | Gedrags- en Maatschappijwetenschappen |
Emotiedynamieken tijdens belangrijke levensfasen
Het onderzoek van Anne Margrit Reitsema richt zich op de rol van emotiedynamieken gedurende het leven, met een specifieke focus op psychische gezondheid en veerkracht. Emotiedynamieken tijdens belangrijke levensfasen worden belicht: kindertijd, adolescentie, vroege en late volwassenheid. Haar studies laten zien hoe emotionele ervaringen veranderen of juist stabiel blijven terwijl we door verschillende levensstadia gaan.
Emoties spelen een cruciale rol in hoe we als mensen functioneren en gedragen. De emotionele intensiteit stelt ons in staat om veranderingen in onze omgeving te beoordelen en hierop te reageren. Dit vermogen is vanuit een evolutionair oogpunt gunstig. Onderzoekers hebben diverse patronen in emotionele fluctuaties geïdentificeerd, die samen bekend staan als emotiedynamieken. Deze dynamieken variëren sterk van persoon tot persoon en onthullen veel over de flexibiliteit, kwetsbaarheid en het vermogen van ons emotionele systeem om zichzelf te reguleren.
Gemiddeld gezien lijkt de intensiteit van negatieve emoties een omgekeerde U-curve te volgen van de kindertijd tot de volwassenheid, waarbij dit hoger is in de adolescentie dan in de kindertijd en lager bij volwassenen van middelbare en oudere leeftijd dan bij jongvolwassenen. Binnen de gemiddelde patronen van emoties bestaan echter veel individuele verschillen. De dynamieken van positieve emoties lijken met name relevant te zijn in de adolescentie, terwijl die van negatieve emoties juist meer informatief lijken te zijn in de volwassenheid.
Stressoren, zoals kindermishandeling of maatschappelijke beperkingen door een pandemie, kunnen de emotiedynamieken bij volwassenen op subtiele wijze beïnvloeden. Bovendien blijkt dat verschillende emotiedynamiekpatronen een unieke voorspellende waarde hebben, vooral bij adolescenten. Hiernaast onderschrijven de resultaten het belang van het onderzoeken van afzonderlijke emoties in plaats van geaggregeerde schalen, de noodzaak om meer eenheid te creëren in emotieonderzoek, en het gebruik van alternatieve methoden om emoties te meten.