Regulating offshore electricity infrastructure in the North Sea

Noordzeeverdrag nodig voor offshore windmolenparken

De Noordzeelanden moeten samenwerken om hun juridische kaders af te stemmen. Omdat het belangrijk is dat Engeland ook mee doet - daar zijn de meeste windmolenparken op zee, en de maatschappelijke baten worden groter naarmate Engeland ook mee doet - kan het best worden gekozen voor een Noordzeeverdrag. Dit verdrag kan dan vervolgens een structuur geven aan het beheer van een offshore elektriciteitsnet in de Noordzee. Dat concludeert promovenda Ceciel Nieuwenhout.

Offshore windmolenparken moeten aan de kust worden verbonden met de landelijke elektriciteitsnetten in de Noordzeelanden. Nu er steeds meer windmolenparken bij komen wordt het steeds logischer om een vermaasd elektriciteitsnet in de Noordzee aan te leggen, in plaats van alleen maar kabels die rechtstreeks van het windmolenpark naar de kust lopen. Het juridische kader voor offshore elektriciteitsinfrastructuur is daar alleen nog niet klaar voor. Daarom bespreekt  Nieuwenhout in haar proefschrift hoe het juridisch kader voor offshore elektriciteitsinfrastructuur in de Noordzee vormgegeven moet worden om kosteffectief windmolenparken aan te sluiten. Een belangrijke conclusie is dat een Noordzeeverdrag hier een goed instrument voor is. Nieuwenhout  analyseert ook de mogelijke inhoud van zo'n verdrag, en maakt hiervoor gebruik van een kwalitatieve, informele kostenbatenanalyse.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/6d459a3a-a946-4a74-a7f4-48c462d40086