Quantification of symptoms of movement disorders employing motion sensors

Motorische stoornissen meten met sensoren

Motorische stoornissen kunnen beter worden gediagnosticeerd en gemonitord met behulp van sensoren. Dat concludeert Octavio Martinez Manzanera in zijn proefschrift. Het gebruik van sensoren en computers bij het onderzoeken van patiënten kan niet alleen leiden tot betere diagnoses en behandeling, maar helpt ook bij het verzamelen van data voor toekomstig onderzoek.

Bewegingsstoornissen zijn neurologische aandoeningen waarbij er teveel beweging is of juist een afname van bewegingen. De oorzaken kunnen verschillen. Het lastige is dat er een overlap is aan symptomen, waardoor het op basis van uiterlijke symptomen moeilijk is om een diagnose te stellen. Een belangrijk middel bij het stellen van een diagnose is lichamelijk onderzoek. Artsen gebruiken hiervoor zogenaamde klinimetrische schalen, waarbij de patiënt diverse opdrachten moet uitvoeren. Mede op basis van de scores die daaruit komen wordt een diagnose gesteld. Een nadeel is dat de beoordeling altijd subjectief is, er is vaak ruimte voor interpretatie van de arts.

Martinez Manzanera onderzocht of de diagnostiek en monitoring van bewegingsstoornissen verbeterd kan worden door gebruik van sensoren. Hij gebruikte accelerometers, gyroscopen en magnetometers en liet de data analyseren door een computer. Zo leerde hij de computer om op basis van de gegevens van die sensoren diverse aandoeningen te herkennen. Hij vergeleek de uitkomsten daarvan met de diagnoses van diverse beoordelaars, die dezelfde patiënt op de traditionele manier onderzochten. Martinez Manzanera concludeert dat de objectieve analyse door middel van sensoren even goed of zelfs beter werkt dan de analyse door artsen. Hij adviseert om die sensoren vaker te gebruiken in de kliniek. Hierdoor ontstaat bovendien een grotere dataset aan gegevens over patiënten, waardoor in de toekomst de analyse door de computer nog verder verbeterd kan worden. Dit kan ook leiden tot grotere kennis op het gebied van bewegingsstoornissen.

Octavio Martinez Manzanera (1981) studeerde electronica aan de universiteit van Chiuahua in Mexico en biomedische enginering aan de Technische universiteit Delft. Zijn onderzoek is onderdeel van de onderzoeksschool Behavioral and Cognitive Neuroscience (BCN) van het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG) en werd gefinancierd door Conacyt. Martinez Manzanera blijft als postdoc aan het UMCG verbonden.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/3ff2deeb-3007-4eb4-8e0a-bb1e720472dd