Hope and health in the face of adversity

Hoop en gezondheid in aardbevingstijden

Het onderzoek van Babet Kanis richt zich op hoop als een algemeen concept en specifieker op de relatie tussen hoop en gezondheid in tegenspoed. In dit geval gaat het om de impact van door de mens veroorzaakte aardbevingen in Groningen. Hoop en gezondheid hebben een effect hebben op elkaar, vooral bij mensen die tegenspoed ervaren. Daarnaast geldt dat het behouden van algemene hoop gunstig is voor gezondheid.

Vooral voor degenen die tegenspoed ondervinden, is het behouden van gevoelens van hoop gunstig voor de gezondheid. Hoop kan echter ook een teken zijn dat iemands situatie hopeloos is. Zoals Nietzsche in 1878 stelde: ‘Hoffnung ist in Wahrheit das übelste der Übel, weil sie die Qual der Menschen verlängert.’ Kanis onderzocht deze paradox in de wijze waarop mensen spreken over hoop in langdurige tegenspoed. De bevindingen komen vaak overeen met de positieve resultaten die we zouden verwachten op basis van onze eerdere bevindingen en de literatuur over hoop. Maar hoop kan ook worden gebruikt om donkere en wanhopige gedachten en bedoelingen te bespreken. Hoop is daarom niet altijd een positief signaal, want de aanwezigheid van hoop wijst erop dat de persoon zich mogelijk in een uitzichtloze en machteloze situatie bevindt. Het kan erop wijzen dat een persoon psychologische middelen aanwendt om niet tot wanhoop te vervallen. Tegelijk is die ervaring van hoop op zich niet problematisch: het is belangrijk hoop te behouden om negatieve gezondheidsuitkomsten te minimaliseren.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/060dd4da-5aea-4047-b0e6-fa0db4bb07f4