Neurolinguistic & psycholinguistic investigations on evidentiality in Turkish

Evidentialiteitsparadigma in grammatica Turks als minderheidstaal geherstructureerd en gesimplificeerd

Evidentialiteit is het linguïstisch uitdrukken van informatiebronnen die markeren hoe de spreker van een gebeurtenis afweet. In het Turks zijn er twee manieren om gebeurtenissen uit het verleden uit te drukken: de directe (-dI) of de indirecte evidentiële (-mIș)  vorm moet als suffix worden toegevoegd aan werkwoorden. De keuze van het suffix is afhankelijk van de manier waarop de spreker de gebeurtenis te weten is gekomen, namelijk van een directe of van een indirecte informatiebron. Seckin Arslan heeft onderzocht in welke mate het evidentialiteitssysteem van het Turks vatbaar is voor taalverlies, wat veroorzaakt wordt door agrammatische afasie of door taalverwerving van een minderheidstaal in vroege tweetaligen.

Hoewel de onderliggende mechanismen die bij deze stoornissen en slijtage effecten betrokken zijn verschillen, zijn de uitkomsten identiek: de directe evidentiële vorm is meer aangetast in zowel pathologisch als niet-pathologisch taalverlies. De agrammatische sprekers hadden duidelijk moeite met de directe evidentiële vorm bij het verwijzen naar de verleden tijd; er moet een link tussen de tijd van spreken en de waargenomen gebeurtenis gemaakt worden, wat voor agrammatische sprekers computationeel gezien moeilijk te verwerken is. De sprekers van een minderheidstaal, die het patroon van een late tweetalige spreker laten zien, hebben niet geleerd om de directe evidentiële vorm met een moedertaalachtige sensitiviteit te verwerken, zoals bevestigd werd met een experiment waarin oogbewegingen gevolgd werden. Bovendien zijn de sprekers van een minderheidstaal ongevoelig voor schendingen van directe en indirecte evidentiële vormen in contexten met een informatiebron. Arslan concludeert dat de semantische en pragmatische contexten van het evidentialiteitsparadigma geherstructureerd en gesimplificeerd zijn in de grammatica van het Turks als minderheidstaal.

Seckin Arslan verrichtte zijn onderzoek bij het Center for Language and Cognition Groningen, Faculteit der Letteren.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/2e247714-7036-4fcd-9d6b-f5dacae99e1c