It takes two to tango: a dyadic self-determination perspective on need-supportive coaching
It takes two to tango: relatie tussen coaches en personen die gecoacht worden
Op basis van de zelfdeterminatietheorie heeft Hugh Liu onderzocht hoe behoefte-ondersteunende coaching inspeelt op de psychologische basisbehoeften van autonomie, competentie en verbondenheid (BNP). Ook keek hij naar de autonome motivatie van beginnende docenten in een-op-een-relatie tussen coach en gecoachte.
Hoofdstuk 1 bespreekt empirische benadering in vier stappen (hoofdstuk 2 t/m 5) om inzicht te krijgen in BPN-ondersteunende coaching. Hoofdstuk 2 biedt een meta-analyse aan de hand van een circulair raamwerk dat behoefte ondersteuning, behoeftebevrediging en autonome motivatie van coach en gecoachte persoon verbindt. De resultaten tonen dat eerdere studies vooral individuele data gebruikten, waardoor dynamische, wederkerige interacties binnen coaching relaties onvoldoende werden belicht. Aan de hand van polynomiale regressie en responsoppervlakteanalyse onderzoekt hoofdstuk 3 perceptuele verschillen tussen coaches en gecoachte personen in behoefteondersteuning. Resultaten tonen dat gecoachte personen een hogere behoeftebevrediging aangeven wanneer percepties sterk overeenstemmen. Hoofdstuk 4 past het actor-partner-interdependentiemodel toe om te onderzoeken hoe BPN-bevrediging van beide partijen samenhangt met hun eigen en elkaars autonome motivatie.
Er bleek een positieve unidirectionele relatie te zijn tussen verbondenheidbevrediging van gecoachte personen en autonome motivatie van coaches, en bidirectionele relaties voor autonomie bevrediging. Hoofdstuk 5 gebruikt State Space Grid-analyses de moment-tot-moment co-regulatie van autonomie binnen tweetallen vast te leggen. Liu identificeerde terugkerende patronen van voornamelijk functionele co-regulatie (bijvoorbeeld autonomieondersteuning gevolgd door proactieve autonomie-expressie) en incidentele disfunctionele co-regulatie (bijvoorbeeld evaluatieve feedback gevolgd door terugtrekking). Bovendien toonden resultaten een temporele evolutie van autonomie-co-regulatie, gerelateerd aan veranderende doelen. Hoofdstuk 6 synthetiseert de bevindingen en benadrukt het coaching proces als contextgevoelig, wederzijds afhankelijk, co-regulerend en dynamisch. Het bevat aanbevelingen voor adaptieve en relationele coachingpraktijken.