Mitochondrial dysfunction in sepsis Identifying mechanisms and novel therapies
| Promotie: | B.S. Star |
| Wanneer: | 15 november 2023 |
| Aanvang: | 09:00 |
| Promotors: | prof. dr. R.H. (Rob) Henning, prof. dr. H.R. (Hjalmar) Bouma |
| Waar: | Academiegebouw RUG |
| Faculteit: | Medische Wetenschappen / UMCG |
Mitochondriale disfunctie bij sepsis
Sepsis is een levensbedreigende aandoening met een sterftecijfer in het ziekenhuis oplopend tot 30%. De wereldwijde incidentie van sepsis wordt geschat op ongeveer 50 miljoen gevallen. Sepsis neemt toe als gevolg van toenemende antibioticaresistentie, levensverwachtingen, chronische ziekten, het gebruik van immunosuppressieve therapie, chemotherapie en invasieve procedures (bijvoorbeeld mechanische ventilatie en dialyse).
Beperkte behandelopties
Momenteel zijn de behandelingsopties voor sepsis beperkt tot antibiotica en ondersteunende zorg, zonder beschikbaarheid van gerichte behandelingen. Bovendien lopen overlevenden van sepsis een aanzienlijk risico op hart- en vaatziekten, met een sterftecijfer tot 47% na ontslag uit het ziekenhuis. Sepsis is een grote last voor de gezondheidszorg en een significante wereldwijde doodsoorzaak.
Mechanismen en behandelmogelijkheden
Het proefschrift van Star werpt nieuw licht op de mechanismen achter sepsis en behandelmogelijkheden, met een specifieke focus op mitochondriële disfunctie in sepsis. Mitochondriën zijn verantwoordelijk voor de energieproductie van het lichaam en de orgaanfunctie. Dit onderzoek toont toegenomen mitochondriële schade en schade markers (oxidatieve stres) bij patiënten met sepsis en acute nierschade, wat gekoppeld is aan de ernst van sepsis en sterfte op lange termijn. Bovendien toonde dit onderzoek aan dat endotheelcellen, die de bloedvaten bekleden, betrokken zijn bij de ontwikkeling van acute nierschade in sepsis.
Verder toonde Star een interactie tussen bacteriële endotoxine en mitochondriën in endotheelcellen en potentieel de nieren aan, wat mitochondriële disfunctie veroorzaakt. Therapeutische interventies tonen goede resultaten om mitochondriën te behouden met behulp van waterstofsulfide (H2S) donoren en SUL138 in preklinische sepsismodellen. Dit onderzoek heeft mitochondriële therapeutische doelen onthuld om nieuwe behandelingen voor patiënten met sepsis te ontwikkelen en de uitkomst te verbeteren.