My name is legion for we are many
| Promotie: | M. (Melissa) Vos, MSc |
| Wanneer: | 11 september 2023 |
| Aanvang: | 14:30 |
| Promotors: | dr. C.A. (Catharina) Hartman, prof. dr. N.N.J. Lambregts-Rommelse |
| Waar: | Academiegebouw RUG |
| Faculteit: | Medische Wetenschappen / UMCG |
Mijn naam is Legioen, want wij zijn met velen - comborbiditeit bij volwassenen met een psychiatrische stoornis
Als een persoon een psychiatrische stoornis heeft, is de kans groot dat deze persoon nog een andere psychiatrische stoornis heeft. Dit noemen we comorbiditeit. Het doel van het proefschrift van Vos was om de kennis over het (samen) voorkomen van psychiatrische stoornissen te vergroten.
Volwassenen met ADHD hebben vaak andere psychiatrische problemen
In het onderzoek van Vos lag de focus op ADHD. Uit het onderzoek blijkt dat de prevalentie van ADHD langzaam afneemt gedurende de levensloop en dat volwassenen met ADHD inderdaad vaak andere psychiatrische problemen hebben. Tijdens de volwassenheid blijven deze problemen aanwezig of nemen ze zelfs toe, terwijl ze afnemen bij mensen zonder ADHD. Hoewel alle psychiatrische problemen samen kunnen voorkomen, komt ADHD het vaakst voor met agressieve gedragsproblemen en autisme spectrum problemen, zowel binnen dezelfde persoon als binnen families.
Genetische kwetsbaarheid en omgevingsrisicofactoren
Daarnaast concludeerde ze dat comorbiditeit ontstaat door een gedeelde genetische kwetsbaarheid en gedeelde omgevingsrisicofactoren tussen psychiatrische problemen. De meeste omgevingsrisicofactoren verhogen de kans op iedere psychiatrische stoornis. Dit geldt in het bijzonder bij een hoge genetische kwetsbaarheid. Bij een matige genetische kwetsbaarheid is een klein aantal risicofactoren specifiek gelinkt aan internaliserende problemen, externaliserende problemen, of ontwikkelingsstoornissen.
Verbeteren van het handboek voor de classificatie van psychische stoornissen
Ondanks dat nieuwe classificatiesystemen proberen om de comorbiditeit en gedeelde oorzaken van psychiatrische stoornissen op te nemen, concludeert Vos dat deze geen betere alternatieven zijn voor het huidige meest gebruikte classificatiesysteem om psychiatrische stoornissen te diagnosticeren, het handboek voor de classificatie van psychische stoornissen (DSM). Toekomstig onderzoek moet daarom gericht zijn op het verbeteren van de DSM. Ze stelt dat onderzoekers daarbij verder moeten kijken dan de huidige stoornissen in de DSM en psychiatrische stoornissen linken op basis van comorbiditeit en splitsen op basis van oorzaak.