The impact of genotoxic stress on protein homeostasis
| Promotie: | Dhr. W. (Wouter) Huiting |
| Wanneer: | 10 mei 2021 |
| Aanvang: | 11:00 |
| Promotor: | prof. dr. H.H. (Harm H) Kampinga |
| Copromotor: | S. Bergink, PhD |
| Waar: | Academiegebouw RUG |
| Faculteit: | Medische Wetenschappen / UMCG |
Het belang van goed DNA-onderhoud
De cellen in ons lichaam houden ons DNA netjes door er constant onderhoud aan te plegen. Tegelijk zorgen cellen er ook voor dat de eiwitbalans in cellen, of eiwithomeostase, bewaard blijft. Onderzoekers hebben gezien dat een verstoring in deze processen vaak gepaard gaat met neurodegeneratie. Bovendien lijken ze een belangrijke rol te spelen bij veroudering. De verhouding tussen deze processen is echter nog onduidelijk. Daarom onderzocht Huiting in dit proefschrift of verslechterd DNA-onderhoud leidt tot een verstoorde eiwithomeostase.
De mankementen in DNA-onderhoud bleken inderdaad te kunnen leiden tot verstoorde eiwithomeostase en versnelde eiwitklontering. Normaal worden eiwitten beschermd tegen samenklonteren door een groep gespecialiseerde eiwitten genaamd chaperonnes, maar na verslechterd DNA-onderhoud en DNA-schade lijken cellen hier niet langer voldoende toe in staat. Huiting vond wel dat cellen en wormen waar ze de chaparonnecapaciteit kunstmatig verhoogden geen last meer hadden van versnelde eiwitklontering na verslechterd DNA-onderhoud. Deze wormen bleken bovendien geen last meer te hebben van versnelde verouderingsprocessen.
De bevindingen tonen volgens Huiting aan dat verslechterd DNA-onderhoud en DNA-schade ervoor zorgen dat de chaparonnecapaciteit in cellen overvraagd wordt, en dat eiwitten gaan samenklonteren. Hoe dit proces precies werkt is nog onduidelijk. Met dit onderzoek hoopt Huiting dat er meer aandacht komt voor een lang onderbelichte, maar mogelijk zeer belangrijke rol van DNA-schade en verslechterd DNA-onderhoud, zowel bij vaak voorkomende neurodegeneratieve aandoeningen, als bij normale veroudering.
Curriculum Vitae
Wouter Huiting (1990) studeerde Bewegingswetenschappen en Gedrags- en Cognitieve Neurowetenschappen aan de Rijksuniversiteit Groningen. Tijdens zijn promotieonderzoek was hij verbonden aan de afdeling Biomedical Sciences of Cells and Systems van het Universitair Medisch Centrum Groningen. Dit najaar start hij als postdoc aan de Stanford University. De titel van zijn proefschrift luidt: “The impact of genotoxic stress on protein homeostasis.”