Stemmen voor de titel wetenschapstalent van het jaar 2025!

De laatste week om te stemmen voor New Scientist Wetenschapstalent 2025 is ingegaan. De redactie van New Scientist selecteerde vijftien genomineerden uit een berg inzendingen van Nederlandse en Vlaamse hogescholen, universiteiten en kennisinstituten.

Drie RUG onderzoekers zijn genomineerd voor de titel van het grootste wetenschapstalent van Nederland en Vlaanderen. De genomineerden komen uit alle hoeken van de wetenschap en doen onderzoek naar genderverschillen in de zorg, fundamentele vragen over bliksem, en tweedimensionale materialen.

Hier kunnen jullie op hen stemmen en zo helpen bepalen – samen met een deskundige jury – wie wordt gekroond tot Wetenschapstalent 2025. De stembussen sluiten op 8 september.

Aranka Ballering (Faculty of Medical Sciences)

Aranka Ballering is met haar onderzoek naar gender- en geslachtsverschillen in de zorg voor mensen met (aanhoudende) lichamelijke klachten in de race om het grootse wetenschappelijke talent van Nederland en Vlaanderen te worden. Zij zet zich in om de gezondheidszorg voor vrouwen én mannen te verbeteren. Ze doet daarvoor onderzoek met grote datasets. Gendernormen zijn vaak subtiel en onbewust. Data kan onzichtbare patronen zichtbaar maken en zo hardnekkige aannames doorbreken. Zo toonde Aranka aan dat vrouwen vaker, ernstigere en langdurigere lichamelijke klachten ervaren dan mannen. Vrouwen gaan ook vaker naar de huisarts voor hun lichamelijke klachten, maar krijgen minder vaak diagnostisch onderzoek dan mannen. Mede hierdoor is de kans dat de klachten van vrouwen onverklaard blijven 6% groter dan bij mannen. Bovendien is het diagnostisch onderzoek wat wordt gedaan minder goed in het detecteren van ziektes bij vrouwen dan bij mannen.

Aranka combineert kennis uit grote datasets met sociologische en historische invalshoeken. Hiermee laat zij zien dat verschillen tussen mannen en vrouwen in gezondheid en de zorg niet alleen bepaald worden door de biologie, maar ook door sociaal-culturele factoren. Door Aranka’s onderzoek kan de zorg voor vrouwen én mannen beter passend, effectiever en gepersonaliseerd worden.

Brian Hare (Astron / Faculty of Science and Engineering)

Bliksem blijft een fascinerend natuurverschijnsel waarvan de exacte mechanismen nog niet volledig ontrafeld zijn. Dr. Brian Hare van de Faculty of Science and Engineering en ASTRON zet zich in om deze wetenschappelijke puzzel op te lossen. Dit brengt ons dichter bij het oplossen van fundamentele vragen over bliksem: Hoe begint bliksem eigenlijk, en op welke manier beweegt het verder door de lucht? Met behulp van de LOFAR-radiotelescoop, `s werelds grootste radiotelescoop, creëert zijn onderzoeksteam gedetailleerde beelden van bliksemactiviteit. Hun analysemethoden hebben internationale erkenning gekregen en worden nu wereldwijd door andere wetenschappers gebruikt. Het onderzoek leverde nieuwe inzichten op. Zo vond Hare naaldvormige structuren langs de positief geladen delen van bliksem. Dit zou kunnen verklaren waarom bliksemschichten vaak meerdere keren op dezelfde plek inslaan. Zijn team ontdekte ook elektrische flitsen boven Nederlandse onweersbuien, die veel lijken op gewone bliksem.

Het werk van dr. Hare heeft internationale erkenning gekregen, met publicaties in toonaangevende tijdschriften zoals Nature. Daarnaast deelt hij zijn inzichten niet alleen met collega-wetenschappers, maar ook met het brede publiek, waarmee hij bijdraagt aan een beter begrip van natuurverschijnselen en de maatschappelijke relevantie van klimaat- en weeronderzoek

Antonija Grubišić-Čabo (Faculty of Science and Engineering)

Het grootste deel van de wereld om ons heen is driedimensionaal, maar sommige materialen overtreden deze regel. Deze tweedimensionale materialen zijn slechts één atoom dik en gedragen zich vaak op manieren die bijna sciencefictionachtig aanvoelen. Stel je een plaat voor die zo dun is dat hij bijna onzichtbaar is, maar toch sterker is dan staal, of een materiaal dat elektriciteit kan geleiden zonder warmteontwikkeling, wat geen enkele gewone kabel kan. Deze buitengewone eigenschappen zouden elektrische apparaten mogelijk kunnen maken die sneller werken, koeler blijven en veel minder energie verbruiken. Ze kunnen voorkomen dat je telefoon oververhit raakt, het enorme energieverbruik van datacenters verminderen en zelfs je energierekening verlagen. Hierdoor kunnen ze zelfs de klimaatverandering helpen bestrijden.

Antonija Grubišić-Čabo onderzoekt hoe deze opmerkelijke materialen kunnen worden gecreëerd met behulp van geavanceerde spectroscopie en microscopie. Onlangs ontwikkelden zij en haar team KISS (Kinetic In situ Single-layer Synthesis), een eenvoudige, contaminatievrije methode voor het produceren van zuivere, atoom dunne monsters. Dankzij de elegantie en eenvoud van KISS komt de ontwikkeling van duurzamere elektronica een stap dichterbij. Door deze materialen en technieken te verkennen, verlegt Antonija de grenzen binnen de natuurkunde en van wat wetenschap en technologie kunnen bereiken.

Algemeen nieuwsbericht New Scientist

Stempagina New Scientist