Human transilience in the face of adversities

‘Terugveren’ of ‘vooruit veren’ bij wereldwijde crises

Valentina Lozano Nasi onderzocht de wijze waarop mensen zich aanpassen aan hedendaagse mondiale tegenslagen, zoals klimaatverandering en de COVID-19 pandemie). Dat kan met ‘resilience’ (veerkracht, maar herstel en behoud van het oude), maar ook met ‘transilience’: positieve aanpassing, transformatie en doorzettingsvermogen. Transilience kan praktisch relevant zijn om concrete adaptieve acties en ook de mentale gezondheid te bevorderen.

De wereld wordt geconfronteerd met mondiale crises (zoals extreme weersomstandigheden, natuurrampen, epidemieën, financiële problemen en politieke onrust), die in de toekomst waarschijnlijk frequenter en ernstiger worden. Toch bieden deze uitdagingen ook kansen. In plaats van alleen maar te streven naar het behoud en/of herstel van wat we hadden (vaak aangeduid als ‘resilience’ (veerkracht, het vermogen terug te veren’), kunnen crises ons in staat stellen de status quo te heroverwegen, nieuwe kansen te vinden en positieve veranderingen te realiseren. Lozano Nasi introduceert het concept ‘transilience’, gedefinieerd als het vermogen te volharden, zich aan te passen en positief te transformeren wanneer je geconfronteerd wordt met tegenspoed.

Allereerst is onderzocht of  mensen inderdaad het gevoel hebben dat ze meer kunnen dan alleen terug te keren naar de status quo als ze geconfronteerd worden met grootschalige crises, zoals klimaatverandering en de COVID-19-pandemie. Ten tweede is onderzocht of mensen die in sterkere mate het gevoel hebben dat ze ‘transilient’ kunnen zijn, eerder geneigd zijn om acties te nemen om zich te beschermen tegen deze risico’s (adaptatie) en een betere mentale gezondheid hebben.

Uit een reeks empirische studies blijkt dat mensen over het algemeen aangeven dat ze transilience ervaren, zowel op individueel als op collectief niveau, bij verschillende crises (zoals klimaatverandering en COVID-19), in verschillende landen, ook als de ernst van de dreiging verschilt. Verder blijkt dat mensen die meer transilience ervaren inderdaad meer geneigd zijn acties te nemen om zich te beschermen tegen de gevolgen van crises en een betere mentale gezondheid hebben. Transilience leidt echter niet tot meer adaptief gedrag en een betere mentale gezondheid als mensen sterk worden belemmerd in hun keuzevrijheid (bijvoorbeeld tijdens een strikte lockdown tijdens de pandemie). Er blijken dus meer en hoopvolle paden te zijn om te begrijpen hoe mensen zich kunnen aanpassen aan de onvermijdelijke wereldwijde crises van onze tijd.

Proefschrift: https://hdl.handle.net/11370/c1cb0a39-92e8-4b4c-815b-7bbda60682a4