Do we live in the age of emotion politics?
| Promotie: | dr. M.B. (Martijn) Blikmans-Middel |
| Wanneer: | 09 juni 2022 |
| Aanvang: | 12:45 |
| Promotor: | prof. dr. M. (Martijn) van Zomeren |
| Copromotor: | K. (Kai) Epstude, Dr |
| Waar: | Academiegebouw RUG |
| Faculteit: | Gedrags- en Maatschappijwetenschappen |
Leven we in een tijd van ‘emotiepolitiek’? Of niet?
Er is een lekentheorie dat we leven in een tijd van ‘post-truth politics’, waar feiten niet meer belangrijk zijn en emoties de overhand hebben. Dat komt door verrassende gebeurtenissen, zoals de verkiezing van Donald Trump en Brexit. Promovendus Martijn Blikmans onderzocht of emotiecommunicatie invloed heeft op politieke steun of polarisatie. Hij vond daarvoor echter geen bewijs.
Uit het onderzoek van Blikmans bleek dat gecommuniceerde woede, walging, hoop of nostalgie politieke steun of polarisatie versterkte en dat deze emotiecommunicatie soms averechts kon werken voor de persoon achter het bericht. Niettemin bleek het communiceren van dergelijke emoties wel een psychologisch effect te hebben: mensen gaan zoeken naar de bedoelingen van de emotionele communicator. Dit laat zien dat de angst die rond 2016 (winst onder meer van het Brexit-kamp en van Donald Trump) heerste dat feiten er niet meer toe doen wellicht overdreven is.
Emotiecommunicatie zet psychologische processen van ‘emotional contagion’ (het voelen van dezelfde emotie als die gecommuniceerd is) en ‘goal inference’ (het zoeken naar intenties van de persoon achter het bericht) in gang. Hierbij komt de cognitieve inference reactie het meest voor. Daarnaast werd aangetoond dat mensen vooral reageren op de algemene karakteristieken van de gecommuniceerde emoties (positief of negatief, gericht op toekomst of verleden), waardoor woede en walging dezelfde (averechtse) reacties oproepen, en nostalgie leidt tot vrij unieke reacties: een perceptie dat de persoon achter het bericht wil teruggaan naar de systemen en waarden van het verleden.
Tot slot leek de politieke achtergrond van het publiek geen effect te hebben op de wijze waarop mensen reageren op emotiecommunicatie, maar de nationale context en het besproken onderwerp wél. Samenvattend laten de resultaten zien dat emotiecommunicatie in politieke berichten complexer is dan de lekentheorie van post-truth politics doet denken.