Facilitating the improvement and enlargement of the donor pool in cardiothoracic transplantation

Faciliteren van de verbetering en vergroting van de donorpool bij cardiothoracale transplantatie

Hart- en longtransplantaties zijn inmiddels beproefde behandelmogelijkheden voor geselecteerde patiënten die lijden aan hart- of longfalen waarbij andere therapieën niet (meer) toereikend zijn. Het aantal transplantaties is echter beperkt door het te kleine aantal geschikte donororganen. Bij alle beschikbare donorharten en donorlongen wordt er onderscheid gemaakt tussen twee subtypes van donatieprocedures, namelijk donatie na circulatiestilstand (Donation after Circulatory Death, DCD) en donatie na hersendood (Donation after Brain Death, DBD). Met betrekking tot orgaanpreservatie is het voornaamste verschil tussen de DCD- en de DBD-donor dat de ventilatie en bloeddoorstroming van organen in de DBD-donor niet onderbroken worden tot het moment van preservatie van de organen. DBD-organen worden daardoor niet blootgesteld aan warme ischemie. In de DCD-donor stopt de ventilatie en bloeddoorstroming, als gevolg van het staken van de behandeling van de donor, al voordat de preservatie van de organen wordt gestart. Daarmee worden die organen wel blootgesteld aan warme ischemie.

Longen zijn relatief goed bestand tegen ischemie, maar het hart is erg kwetsbaar in een ischemische omgeving. Gezien deze kenmerken ondervinden longen en harten in verschillende mate de gevolgen van een DBD- of DCD-procedure. Daardoor zijn enerzijds de gebruikte techniek voor preservatie en anderzijds de noodzaak om een orgaan ex situ te evalueren sterk afhankelijk van zowel het donororgaan als het donortype. Zowel ex vivo longperfusie (EVLP) als ex situ hartperfusie (ESHP) spelen een belangrijke rol in het faciliteren van het doen toenemen en verbeteren van de beschikbare donororganen, enerzijds als een preservatietechniek en anderzijds als een platform om de functie van organen te kunnen evalueren.

Van Suylen had als doel van zijn proefschrift om strategieën die de beschikbare cardiothoracale donororganen verbeteren en doen toenemen te verkennen en te beschrijven. De studies werden ontwikkeld om de toepassing van DCD-longtransplantatie en EVLP te evalueren en beschrijven, het potentieel te verkennen van DCD-hartdonatie om het aantal beschikbare donorharten te vergroten en om een ESHP-strategie te ontwikkelen die preservatie en evaluatie van donorharten mogelijk maakt.

CV Vincent van Suylen

Vincent van Suylen (1992) studeerde Geneeskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Tijdens zijn promotieonderzoek was hij verbonden aan de afdeling Cardiothoracale Chirurgie van het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG). In die periode heeft hij ook een jaar onderzoek gedaan aan de Katholieke Universiteit Leuven in België. Vanaf begin 2021 is hij werkzaam als arts niet in opleiding tot specialist (ANIOS) bij de Cardiothoracale Chirurgie in het UMCG. De titel van zijn proefschrift luidt: Facilitating the improvement and enlargement of the donor pool in cardiothoracic transplantation.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/e10b61e6-f4e4-4152-8a47-3d8b13f64411