Strategies to escape viral infection in archaea
Strategieën om virale infecties bij archaea te ontwijken
Archaea-virussen behoren tot de meest mysterieuze en diverse virussen op aarde. Tot op heden is er weinig bekend over hoe deze virussen hun gastheren herkennen, infecteren en met hen interageren. Met dit proefschrift onderzoekt Zaloa Aguirre Sourrouille virus-gastheerrelaties aan de hand van haloarchaea, een groep zoutminnende archaea, om beter te begrijpen hoe archaea-virussen cellen infecteren en wat bepaalt welke gastheren ze kunnen aanvallen.
Uit een grootschalige infectiescreening van 100 haloarchaea-virussen bleek dat Haloferax gibbonsii LR2-5 vatbaar is voor veel virussen, waardoor het een waardevol modelorganisme is voor toekomstig onderzoek. Gedetailleerde experimenten met één virus, HSTV-2, toonden aan dat de infectie sterk kan verschillen naargelang de gastheer, van traag en destructief tot snel maar niet dodelijk.
Het proefschrift introduceert ook een nieuwe benadering van genoomsequencing met behulp van Oxford Nanopore-technologie om te onderzoeken hoe archaea zich tegen virussen verdedigen. Analyse van nieuw gesequencede genomen bracht aan het licht dat gastheren met meer antivirale afweersystemen doorgaans beter bestand zijn tegen infecties.
Ten slotte brachten studies naar chronische infecties bij Haloarcula hispanica aan het licht dat sommige virussen gastheercellen kunnen herprogrammeren, waardoor hun vorm en genactiviteit veranderen zonder dat ze onmiddellijk worden gedood.
Over het geheel genomen biedt dit onderzoek nieuwe inzichten in hoe archaea-virussen hun gastheren infecteren, zich daar handhaven en met hen interageren. Door de factoren bloot te leggen die bepalend zijn voor het gastheerbereik en de virale resistentie, legt het een belangrijke basis voor het begrijpen van de dynamiek tussen virus en gastheer in een van de minst onderzochte takken van de microbiële wereld.