Insights into restoring teeth with deep preparation outlines: thinking outside the box

Inzicht in het herstellen van tanden met diepgaande voorbereidingslijnen: buiten de gebaande paden denken

Dit proefschrift van Rijkje Bresser onderzoekt de prestaties van partiële adhesieve restauraties, met speciale aandacht voor de uitdaging van het hechten van deze restauraties wanneer de preparatiegrenzen zich onder de glazuur-cementgrens (GCG) bevinden. Deep Margin Elevation (DME) in combinatie met een gedeeltelijke indirecte restauratie is een uitgebreid onderzocht onderdeel van dit proefschrift. Door middel van literatuur-, laboratorium- en klinisch onderzoek worden verschillende aspecten van partiële restauraties met en zonder Deep Margin Elevation beoordeeld, waaronder materiaalvergelijkingen en de invloed op de breuksterkte.

Een Deep Margin Elevation wordt alleen aanbevolen in klinische situaties waarbij het niet mogelijk is om het operatiegebied te isoleren. Indirecte composiet restauraties, lithiumdisilicaat en leuciet keramiek lijken op basis van medium tot lage kwaliteit van bewijs vergelijkbare klinische resultaten te behalen op korte termijn (1 - 6,25 jaar). Partiële gouden restauraties vertonen hogere overlevingspercentages dan indirect composietmateriaal gedurende een klinische evaluatieperiode van 5-7 jaar. Het proefschrift biedt een stapsgewijs overzicht van de toepassing en indicatiestelling van Deep Margin Elevation en geeft klinische richtlijnen voor het benaderen van diepe subgingivale caviteiten.

Verder onderzoekt het de invloed van Deep Margin Elevation op de breuksterkte van lithiumdisilicaat restauraties, waarbij wordt vastgesteld dat Deep Margin Elevation geen invloed heeft op de breuksterkte of de repareerbaarheid van indirect herstelde molaren met lithiumdisilicaat, ongeacht het type preparatie (inlay/onlay). Directe composietrestauraties met Deep Margin Elevation vertonen een vergelijkbare gemiddelde breuksterkte als lithiumdisilicaat inlays, zowel met als zonder Deep Margin Elevation. Deze directe composietrestauraties zijn een geschikte behandelmethode om drie-vlaks preparaties te herstellen die eindigen onder de glazuur-cementgrens, wat betreft breuksterkte en repareerbaarheid.

Het proefschrift analyseert ook de klinische overleving van verschillende restauratiematerialen en identificeert de risicofactoren voor het falen van dergelijke restauraties. Gedeeltelijke lithiumdisilicaat restauraties, eindigend boven en onder de glazuur-cementgrens, vertonen een overlevingspercentage van 97,3% na een gemiddelde evaluatieperiode van 7,5 jaar. Een hoog cariësrisico, avitale elementen en mannen lopen een hoger risico op het falen van deze restauraties. Glas-keramische restauraties die gelijmd zijn onder de glazuur-cementgrens vertonen vergelijkbare overlevingspercentages als restauraties met een preparatiegrens in glazuur. Deep Margin Elevation in combinatie met gedeeltelijke glas-keramische of indirecte composietrestauraties vertoont overlevingspercentages van 95,9% gedurende een gemiddelde evaluatietijd van bijna 5 jaar en lijkt daarom goed te presteren op middellange tot lange termijn.

Ten slotte tonen de onderzoeken aan dat indirecte restauraties met of zonder Deep Margin Elevation goed presteren op de middellange tot lange termijn, maar dat verdere studie nodig is vanwege degradatie in de tijd. Bevindingen, beperkingen en toekomstige onderzoekssuggesties worden besproken in het laatste hoofdstuk van het proefschrift.

Proefschrift: https://hdl.handle.net/11370/ff51ec0b-d258-427a-a240-b3c94569725f