Serious game training for improving myoelectric upper limb prosthesis control
Serious game training voor het verbeteren van de controle over myoelektrische prothesen van de bovenste ledematen
Dit proefschrift van Bart Maas onderzoekt hoe videogames kunnen helpen bij het leren gebruiken van geavanceerde armprothesen. Deze prothesen worden aangestuurd door spiersignalen, maar dit is een moeilijke vaardigheid om onder de knie te krijgen. Training is erg van belang, en serious games, dit zijn spellen die niet alleen leuk zijn, maar ook bedoeld om iets te leren, kunnen daarbij een groot verschil maken. Ze maken trainen leuker en motiverender, en kunnen gebruikers voorbereiden op dagelijkse taken.
In het onderzoek zijn verschillende manieren bekeken om serious games in te zetten voor prothesetraining. Zo werd onderzocht of games thuis gebruikt kunnen worden om te meten hoe goed iemand zijn prothese beheerst. Dat bleek haalbaar en betrouwbaar, maar er is nog meer onderzoek nodig voordat traditionele testen hierdoor kunnen worden vervangen. Ook werd gekeken naar spellen die sterk lijken op prothesetaken en spellen die dat niet doen. Verrassend genoeg gaven beide vergelijkbare resultaten, mogelijk doordat persoonlijke verschillen veel invloed hadden.
Daarnaast werd een Virtual Reality-trainingsspel ontwikkeld waarin deelnemers als barista koffie moesten maakten met een virtuele prothesehand. Deze training bleek net zo effectief als oefenen met een echte prothese simulator. Zowel therapeuten als gebruikers die het spel uitprobeerden in revalidatiecentra waren enthousiast, vooral over de motivatie en gebruiksvriendelijkheid.
De conclusie is dat serious games kunnen helpen bij het aanleren van prothesevaardigheden, vooral wanneer ze taakgericht en meeslepend zijn. Op dit moment is trainen in de kliniek de beste optie, maar met verdere verbeteringen zou thuistraining een volgende stap kunnen zijn.