Rethinking the consumer conflict rule

Het heroverwegen van de consumentenconflictregel

Consumentenbescherming is niet meer weg te denken uit onze samenleving. Op Europees niveau bestaan veel consumentenrechtelijke harmonisatiemaatregelen. En ook het conflictenrecht kent een specifiek artikel voor consumentenovereenkomsten: artikel 6 Rome I-Verordening. Dat artikel bepaalt dat het recht van het woonland van de consument van toepassing is tenzij de partijen een recht hebben gekozen. In dat geval mag de keuze er niet toe leiden dat de consument ‘bescherming verliest’ die hij geniet volgens het recht van zijn woonland.

Onduidelijk is echter hoe moet worden vastgesteld of de consument zijn bescherming verliest. Benedikt Schmitz laat zien dat beide rechtsstelsels met elkaar moeten worden vergeleken. Is het éne recht gunstiger voor de consument dan het andere, dan is dat recht van toepassing (zgn. begunstigingsbeginsel). Deze vergelijking moet de rechter uit zichzelf uitvoeren.

Het vergelijken van het consumentenrecht van twee landen vormt in de praktijk echter een probleem. Onder andere de taal en de moeilijke toegang tot juridische informatie over buitenlands recht maken de vergelijking onhanteerbaar en prijzig. Uit een vergelijking tussen Nederlands en Duits consumentenrecht blijkt dat het niveau van consumentenbescherming in EU-lidstaten ondanks harmonisatiemaatregelen kan verschillen. Bovengenoemde vergelijking kan in een concreet geval derhalve leiden tot de conclusie dat het gekozen rechtsstelsel de consument beter beschermt. Echter leidt de onhanteerbaarheid de auteur tot de conclusie dat artikel 6 gewijzigd moet worden.

Volgens Schmitz is de beste optie het afschaffen van de rechtskeuze. Het recht van het woonland van de consument is dan toepasselijk, resulterend in lagere kosten en een hogere rechtszekerheid voor beide partijen.

Proefschrift: https://hdl.handle.net/11370/a56f266e-0a45-412f-97d3-a2587fe90960