Acute respiratory distress syndrome and spontaneous breathing in children

Acuut respiratoir distresssyndroom en spontane ademhaling bij kinderen

Mechanische beademing is een levensreddende interventie en wordt gebruikt om de gaswisseling geheel of gedeeltelijk over te nemen en de ademhalingsarbeid van de patiënt te verminderen. Beademing kan echter ook leiden tot ernstige complicaties die van invloed zijn op de patiëntuitkomst. Hoewel spontane ademhaling tijdens beademing gepaard gaat met verschillende voordelen zoals een betere verdeling van het naar de dorsale, goed doorbloede, longvelden waardoor de shuntfractie en ontstekingsreactie wordt verminderd, kan het ook longbeschadiging verergeren. Grote ademhalingsinspanningen kunnen leiden tot grote transpulmonale drukken. Transpulmonale drukken kunnen non-invasief benaderd worden middels het meten van de oesophageale druk met een ballon catheter.

Deze studie van Michelle Rudolph laat zien dat een persoonlijke titratie van het ballonvolume belangrijk is voor de betrouwbaarheid van de metingen. Een eind-expiratoire manoeuvre kan een indicatie geven van de respiratoire drive en het risico op grote transpulmonale drukken. Om te voorkomen dat ademhalingsinspanningen tot meer schade leiden, kunnen spierverslappers ingezet worden om alle inspanningen onmogelijk te maken. Het gebruik van spierverslappers is in kinderen met acute respiratory distress syndrome (ARDS) niet bewezen, waarbij wel een randomised controlled trial is gestart. Echter is deze vroegtijdig gestopt bij langzame inclusie. Het blijft dan ook de vraag of het gebruik van spierverslappers in kinderen met ARDS effectief is, maar de differentiatie tussen de kinderen at risk voor extra longschade door spontaan ademhalen wordt wel verbeterd door dit onderzoek.

Proefschrift: https://hdl.handle.net/11370/a9384696-c476-4e8d-9f32-c9d70401b8ae