Improving treatment decisions in acromegaly and adult-onset growth hormone deficiency
| Promotie: | M.R. Postma |
| Wanneer: | 09 oktober 2024 |
| Aanvang: | 16:15 |
| Promotor: | dr. A. van Beek |
| Copromotors: | dr. M.M. van der Klauw, dr. A.C. (Anneke) Muller Kobold |
| Waar: | Academiegebouw RUG |
| Faculteit: | Medische Wetenschappen / UMCG |
Verbetering van behandelingsbeslissingen bij acromegalie en groeihormoondeficiëntie bij volwassenen
Dit proefschrift van Mark Postma heeft als doel de klinische zorg voor patiënten met acromegalie en groeihormoondeficiëntie op volwassen leeftijd (AGHD) te verbeteren door behandeluitkomsten en de factoren, die deze beïnvloeden, te onderzoeken.
Voor acromegalie laat Hoofdstuk 2 zien dat postoperatief gebruik van somatostatine analoga (SSA) de mortaliteit niet verhoogt bij patiënten die de ziekte voldoende onder controle krijgen, terwijl inadequate ziektecontrole, craniotomie en glucocorticoïdgebruik geassocieerd zijn met een hogere mortaliteit. Hoofdstuk 3 toont aan dat langdurig postoperatief gebruik van somatostatine analoga geassocieerd is met een verminderde kwaliteit van leven, ondanks vergelijkbare IGF-1-niveaus. Hoofdstuk 4 bevat de grootste multicenterstudie in de literatuur over klinische voorspellers voor remissie na transsfenoïdale chirurgie (TSS). De studie stelt vast dat kleinere tumoren en lagere groeihormoonconcentraties bij diagnose betere uitkomsten voorspellen. Daarnaast blijkt dat jongere patiënten met grotere tumoren een grotere kans hebben op een recidief. Hoofdstuk 5 beschrijft een geval van acromegalie ten gevolge van een agressief tumorsubtype, waarbij de noodzaak voor biomarkers om de behandeling te sturen wordt benadrukt.
Voor AGHD laat Hoofdstuk 6 zien dat er geen verschil is in behandelrespons tussen vroege of late start van behandeling met groeihormoon (GHRT). Hoofdstuk 7 toont aan dat vier jaar GHRT de lichaamssamenstelling verbetert, maar geen duidelijk effect heeft op cardiovasculaire risicofactoren.
Hoofdstuk 8 onthult variabiliteit in IGF-1-metingen tussen centra in Nederland door inconsistent gebruik van referentiewaarden en naleving van richtlijnen, wat de klinische besluitvorming beïnvloedt. Deze bevindingen benadrukken de noodzaak van gestandaardiseerde praktijken en gepersonaliseerde behandelstrategieën om de uitkomsten in de zorg voor patiënten met acromegalie en AGHD te optimaliseren.