Towards pericoronary adipose tissue as a clinical imaging marker for coronary inflammation

Naar pericoronair vetweefsel als klinische beeldvormingsmarker voor coronaire ontsteking

Vroegtijdige detectie en behandeling van coronaire atherosclerose is essentieel om de impact van coronaire hartziekte te verminderen. Ontsteking speelt een belangrijke rol bij de ontwikkeling van coronaire atherosclerose, vaak voorafgaand aan de vorming van plaques. Daarom kan het vermogen om coronaire ontsteking te detecteren en te monitoren waarde toevoegen aan de vroege diagnose en behandeling van coronairlijden.

Coronaire computertomografie-angiografie (CCTA) heeft onlangs een centrale rol gekregen bij de niet-invasieve evaluatie van CAD bij patiënten met pijn op de borst. De dichtheid van vet rond de kransslagaders (pericoronaire vet densiteit, PCATMA) is naar voren gekomen als een veelbelovende imaging biomarker voor het evalueren van coronaire ontsteking op CCTA.

In het proefschrift van Runlei Ma is gericht op het bevorderen van de ontwikkeling van PCATMA als imaging biomarker. Er is ontdekt dat PCATMA-waarden verschillen afhankelijk van de buisspanning waarbij de CT-scan werd gemaakt, en voor de verschillende kransslagaders. Er zijn normale waarden van PCATMA bepaald in een cohort patiënten zonder coronairlijden op CCTA. Interessant genoeg was PCATMA hoger bij mannen dan bij vrouwen. Vergeleken met kransslagaders zonder plaque was PCATMA hoger in kransslagaders met plaque, vooral direct rond de plaque.

Er is geconcludeerd dat het standaardiseren van scanparameters essentieel is voor het minimaliseren van de variatie in PCATMA tussen onderzoeken en patiënten. Bovendien is consensus over de exacte meetmethodologie nodig voor een consistente en betrouwbare interpretatie. De bevindingen benadrukken dat geslacht, buisspanning en kransslagader moeten worden meegenomen bij het interpreteren van PCATMA.

Proefschrift: https://hdl.handle.net/11370/38ccba7e-607a-4b3c-9cd9-d27f141c96cd