Gaining insight into the determinants of mortality in hospitalized severely malnourished children

Inzicht in determinanten van sterfte bij gehospitaliseerde ernstig ondervoede kinderen

Ernstige ondervoeding is een belangrijke oorzaak van ziekte bij en sterfte van kinderen onder de leeftijd van vijf jaar in ontwikkelingslanden. De afgelopen jaren is aanzienlijke vooruitgang geboekt in de behandeling en daarmee de overlevingskansen van ernstig ondervoede kinderen. Grote verschillen blijven echter bestaan in overleving tussen ernstig ondervoede kinderen met en zonder medische complicaties. Kinderen met ongecompliceerde ernstige ondervoeding worden behandeld in centra buiten het ziekenhuis en hebben een goede prognose. Kinderen met gecompliceerde ernstige ondervoeding worden behandeld in het ziekenhuis. In deze laatste groep overlijden kinderen vaak alsnog, nadat ze zijn opgenomen en gespecialiseerde voeding en antibiotica toegediend krijgen volgens de richtlijnen van de Wereldgezondheidsorganisatie. Ontdekte risicofactoren voor sterfte tijdens behandeling in het ziekenhuis zijn diarree, ontsteking van de darm of in het gehele lichaam, en een verminderde hoeveelheid van korte-keten vetzuren in de darm. De combinatie van deze risicofactoren onderschrijft dat een niet goed functionerende darm mogelijk een belangrijke rol speelt in het overlijden van ernstige ondervoede kinderen.

Vanwege de ethische en praktische bezwaren om dit verder in ernstig ondervoede kinderen zelf te onderzoeken, heeft Versloot voor haar proefschrift twee modellen ontwikkeld, namelijk een muismodel en een mini-darmen-model (darmorganoïden) voor ernstige ondervoeding. Met behulp van het muismodel en de mini-darmen heeft zij geleerd dat een verstoring in de energiefabriekjes van de cel (mitochondriën) en een defect in het recyclen van celorganellen (autofagie) mogelijk een belangrijke rol spelen bij het niet goed functioneren van de darm in ernstig ondervoede kinderen.

Een behandeling die daar op aangrijpt leidde tot een verbeterde darmfunctie in deze modellen. Het muismodel en het mini-darmen-model kunnen inzicht geven in mechanismen, die ten grondslag liggen aan het niet goed functioneren van de darm. Tevens kunnen behandelingen worden getest in deze modellen, hetgeen hopelijk leidt tot een betere behandeling en overleving van ernstig ondervoede kinderen in ontwikkelingslanden.

CV Chris Versloot Chris Versloot (1992) studeerde Geneeskunde aan de Universiteit Leiden en de Rijksuniversiteit Groningen. Zij combineerde de master Geneeskunde met haar promotieonderzoek (MD/PhD-programma). Tijdens haar promotieonderzoek was zij werkzaam in het laboratorium Kindergeneeskunde in het Universitair Medisch Centrum Groningen, onder supervisie van Prof. dr Barbara Bakker en in Sickkids (Toronto), onder supervisie van dr. Robert Bandsma.Op dit moment is zij werkzaam als arts-assistent bij de afdeling Kindergeneeskunde in het Reinier de Graaf Gasthuis te Delft. De titel van haar proefschrift luidt: Gaining insight into the determinants of mortality in hospitalized severely malnourished children. A translational and intestine focused approach.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/bd084511-fab0-4122-8c9e-d2a965c1465e