Increasing the versatility of an ex vivo model in nanosafety studies and fibrosis

Nanosafety first

Roberta Bartucci laat zien dat het mogelijk is om ex vivo belangrijke kenmerken van in vivo biodistributie te reproduceren: nanodeeltjes worden bijvoorbeeld bij voorkeur geaccumuleerd in macrofagen. Verder heeft ze dit ex vivo model gebruikt om de expressie van Vanin 1-eiwit in fibrose te bestuderen.

Nanomaterialen zijn materialen in het groottebereik van 1-100 nm, hoewel hun classificatie nog steeds ter discussie staat in het veld. Ondanks hun kleine omvang zijn er veel nanotechnologietoepassingen en hun aantal groeit voortdurend in de industriële sector en op biomedisch gebied. Nanomedicine field combineert chemische en mechanische eigenschappen van nanomaterialen om b.v. nieuwe geneesmiddelen die het beoogde doel kunnen bereiken met een hogere efficiëntie dan standaardgeneesmiddelen. Nanomaterialen zijn echter overal en mensen kunnen eraan worden blootgesteld via externe (lucht, water, voedsel, enz.) en/of interne bronnen en daarom ook onbedoeld. Om deze reden is het cruciaal om hun potentiële toxiciteit in cellen en organismen te onderzoeken. Nanosafety, het is de discipline die de potentiële gevaren van nanomaterialen en hun interferentie met biologische systemen bestudeert.

Een van de grootste problemen op dit gebied is het vinden van betrouwbare geavanceerde in vitro modellen. In dit proefschrift worden Precision-Cut Tissue Slices, 3D-model, afgeleid van muizen, ratten en vooral mensen, onderzocht als alternatief voor in vivo en in vitro modellen om het gedrag van nanodeeltjes en potentiële toxiciteit ex vivo te bestuderen met behulp van echte stukjes lever, long en nier. Weefselplakken hebben het grote voordeel om de celverhouding en de architectuur van het orgel intact te houden waaruit ze worden geëxtraheerd.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/e7e7464e-1eba-46fd-830d-3b872d8a09fe