Ballast water treatment system testing
| Promotie: | Dhr. C. (Cees) van Slooten |
| Wanneer: | 18 juni 2021 |
| Aanvang: | 14:30 |
| Promotor: | prof. dr. A.G.J. Buma |
| Copromotor: | dr. L. Peperzak |
| Waar: | Academiegebouw RUG |
| Faculteit: | Science and Engineering |
Tests voor technieken om verspreiding invasieve soorten via ballastwater te voorkomen
Verspreiding van in het water levende invasieve soorten via geloosd ballastwater bedreigt de biodiversiteit in oceanen. Daarom hebben de Internationale Maritieme Organisatie (IMO) en de Amerikaanse kustwacht (USCG) een lozingsnorm voor organismen in ballastwater ingevoerd. Meestal is een Ballastwater Behandelingssysteem (BWBS) aan boord nodig om hieraan te voldoen.
De populairste BWBS-technieken zijn gebaseerd of filtratie gevolgd door behandeling met chloor of ultraviolette (UV) straling. Na behandeling met chloor of andere actieve stoffen is meestal een neutralisatiestap nodig voor de lozing, om ervoor te zorgen dat het geloosde water niet langer giftig is. Elk BWBS wordt grondig getest voordat het IMO- en/of USCG-typegoedkeuring krijgt. De havenstaatcontrole handhaaft vervolgens de lozingsnorm waarbij ze behoefte hebben aan indicatieve testmethoden.
Cees Slooten onderzocht allereerst de desinfectiecapaciteit van didecyldimethylammoniumchloride (DDAC) onderzocht, met behulp van algencultures en zeewater. DDAC lijkt ongeschikt als behandelmethode voor ballastwater, vooral omdat de noodzakelijke neutralisatiemethode met bentoniet-klei op praktische bezwaren stuit.
Heterotrofe bacterietellingen met agarplaten zijn verplicht tijdens USCG-typegoedkeuringstesten. Slooten ontdekte echter dat bacterietellingen in natuurlijk zoet en zout water met agarplaten geen verband vertonen met tellingen via flowcytometrie en/of qPCR. Aanbevolen wordt om het verplichte gebruik van agarplaten te heroverwegen.
De FlowCAM maakt automatisch foto’s van deeltjes in een waterstroom en voert geautomatiseerde beeldanalyse uit om organismen te classificeren. De FlowCAM kon in UV-behandeld zeewater echter niet geautomatiseerd onderscheid maken tussen levende en dode organismen. Daarom is de FlowCAM niet veelbelovend als snelle techniek om een idee te geven van de effectiviteit van een BWBS. Ten slotte laat Slooten zien dat analyse van adenosinetrifosfaat (ATP) na ontwikkeling van een concentratietechniek wel veelbelovend is als indicatieve testmethode na tests in UV-behandeld zeewater.
Cees Slooten verrichtte zijn promotieonderzoek bij de afdeling Ocean Ecosystems van het Energy and Sustainability Research Institute Groningen (ESRIG) met financiering via het NIOZ en de EU. Hij werkt nu als Project manager certificering van ballastwater behandelingssystemen bij het bedrijf Control Union Certifications.