Causes and consequences of glucocorticoid variation in zebra finches
| Promotie: | Mw. B. (Blanca) Jimeno Revilla |
| Wanneer: | 13 juli 2018 |
| Aanvang: | 12:45 |
| Promotors: | prof. dr. S. (Simon) Verhulst, prof. dr. M. Hau |
| Waar: | Academiegebouw RUG |
| Faculteit: | Science and Engineering |
Zijn corticosteron en cortisol wel ‘stress-hormonen’?
De traditionele interpretatie dat glucocorticoïde-hormonen als corticosteron en cortisol een indicator zijn voor stress en dierenwelzijn moet worden herzien. Het onderzoek van Blanca Jimeno Revilla biedt nieuwe inzichten in de interpretatie van glucocorticoïde-variatie.
Dieren leven in een wereld van constante verandering, en glucocorticoïde-hormonen spelen een belangrijke rol bij de reactie op voorspelbare en onvoorspelbare uitdagingen vanuit hun omgeving. Glucocorticoïden worden vaak beschouwd als ‘stress hormonen’, omdat zij aanzienlijk toenemen na een onvoorspelbare uitdaging. Individuen, soorten en populaties laten echter grote variatie zien in hun glucocorticoïde-concentraties en het interpreteren van de oorzaken en gevolgen van deze variatie is nog steeds een omstreden kwestie.
Jimeno Revilla gebruikte voor haar onderzoek zebravinken die leven in buitenvolières. Zo kon ze de mate van omgevingsuitdagingen manipuleren tijdens hun ontwikkeling en hun volwassen leven. Ze onderzocht omgevingsfactoren (temperatuur, tegenslag tijdens de ontwikkeling en foerageerkosten) en interne factoren (geslacht, gewicht en glucoseregulatie) die de glucocorticoïde variatie aansturen. Bovendien onderzocht ze enkele fysiologische mechanismen die betrokken zijn bij het glucocorticoïde-systeem.
Jimeno Revilla concludeert dat de belangrijkste oorzaak van glucocorticoïde-variatie het metabolisme is, aangezien zij heeft gevonden dat glucocorticoïden gemoduleerd worden in overeenstemming met veranderingen in energieverbruik (zoals psychologische stressoren, temperatuursveranderingen en foerageerkosten) in zowel gecontroleerde binnenomstandigheden als meer natuurlijke buitenvolières. Dit roept de vraag op of glucocorticoïden wel indicatoren zijn van ‘stress’, los van het effect van stressoren op het metabolisme; de fysiologische reactie op een verlaging van de temperatuur valt immers niet te onderscheiden van de reactie op een psychologische stressor, die het metabolisme op eenzelfde manier verhoogde.