Archeologisch project onderzoekt de geschiedenis van Spaanse nederzetting Carissa Aurelia

Archeoloog dr. Tymon de Haas werkt mee aan een nieuw archeologisch veldonderzoeksproject in Zuid-Andalusië, samen met partners van de universiteiten van Keulen, Sevilla en Kiel. Het project onderzoekt de geschiedenis van Carissa Aurelia, een nederzetting die vermoedelijk in de 6e of 5e eeuw voor Christus werd gesticht. Het onderzoek wordt gefinancierd door de Duitse Fritz Thyssen Stiftung.

^{Tekst: Marjolein te Winkel}

Carissa Aurelia

Carissa Aurelia ligt in het zuiden van Spanje, ongeveer 60 km ten oosten van Cadiz in de Guadalete-vallei. Het werd zo’n 2500 jaar geleden gesticht door het Turdetani, een volk dat in de klassieke oudheid in het zuiden van Spanje leefde. Vanaf de 4e eeuw voor Christus kwam Carissa Aurelia onder Carthaagse invloed en rond 200 voor Christus onder Romeinse heerschappij.

Carissa Aurelia was in de eerste eeuwen na Christus een ontwikkelde stad, met onder meer stadsmuren, woonwijken, diverse heiligdommen, begraafplaatsen en mogelijk een theater. Op het hoogste punt van de stad lag een uitgebreid Akropolis-Forumcomplex, het religieuze, politieke en sociale hart van de stad. De stad profiteerde van de vruchtbare landbouwgronden in de Guadalete-vallei, en had door de toegang tot de Atlantische Oceaan ook verbinding met andere steden in het Romeinse Rijk. De nederzetting werd waarschijnlijk verlaten in de overgang naar de middeleeuwen.

Zowel de stad als het omliggende gebied zijn archeologisch weinig onderzocht en tot op heden grotendeels vrij van moderne invloeden: er is geen recentere bebouwing op de plek van de stad gekomen. De nederzetting en de omgeving zijn goed bewaard gebleven, en lenen zich uitstekend voor onderzoek.

Onderzoek naar de nederzetting en het omliggende platteland

De Haas en zijn collega’s gaan in de komende jaren de sociale en economische geschiedenis van de nederzetting en de Guadalete-vallei onderzoeken. Daarbij zullen de Spaanse en Duitse partners de stad Carissa Aurelia zelf karteren en zal De Haas de leiding hebben over het onderzoek van het omliggende platteland. De onderzoekers maken daarbij gebruik van traditionele onderzoekstechnieken als opgravingen en veldverkenningen, maar ook van nieuwe natuurwetenschappelijke methoden waarbij ze met drones, grondradar, weerstandsmetingen en magnetometrie in de grond ‘kijken’ zonder te graven.

Daarnaast vinden uitgebreide materiaalanalyses plaats, waarbij ook andere specialisten van de RUG betrokken zijn. Dr. Canan Çakirlar gaat de analyse van dierlijk botmateriaal uitvoeren en dr. Mans Schepers de analyse van botanische monsters. Het project is ook bedoeld als leerproject om bachelor en masterstudenten van de deelnemende universiteiten te onderwijzen in het doen van verschillende soorten archeologisch veldonderzoek.