Frozen rhythms
Timing en warmteregulatie tijdens de winterslaap van de eikelmuis
Winterslaap wordt gebruikt door verscheidene zoogdieren, en bestaat voor het grootste deel uit torpor, waar de stofwisseling en lichaamstemperatuur dramatisch verlagen. Torpor wordt regelmatig onderbroken door opwarmingsfases, waar de lichaamstemperatuur voor enkele uren weer tot ~37°C wordt gebracht. Collectief laten de resultaten uit het proefschrift van Maarten Hamberg zien welke processen van belang zijn om de winterslaap vorm te geven in de eikelmuis.
In het eerste experimentele hoofdstuk werd vastgesteld hoe de lengte van torpor verschilt op omgevingstemperaturen tussen 20 en -10°C in de eikelmuis. Hieruit bleek dat torpor veruit het langst duurt rond 5-10°C graden, en daarnaast dat onder 0°C de lichaamstemperatuur sterk moet worden verdedigd zodat het dier niet bevriest.
In het volgende hoofdstuk werd onderzocht of er circadiane ritmes aanwezig zijn tijdens winterslaap. Hoewel dit in lichaamstemperatuur niet wordt gevonden, werd dit wel gezien in de timing van het interval tussen opwarmingsinitiaties. Vervolgens werden er ook circadiane ritmes gevonden op eiwit- en eiwit-forforylatie niveaus in de lever van eikelmuizen tijdens torpor.
In het volgende hoofdstuk werd hersenactiviteit gemeten om te testen of de opwarmingsfases tijdens winterslaap plaatsvinden om te slapen. Gecombineerd met experimentele slaapdeprivaties werd hier gezien dat eikelmuizen tijdens winterslaap slaap homeostase behouden. In het vierde hoofdstuk heeft Hamberg torporfases experimenteel verlengd door torpide eikelmuizen op te laten warmen tot ~30°C via exogene warmte, wat effectief endogeen gedreven opwarmen voorkwam.