Waarom nou Theologie? Nou, ik heb altijd gedacht: alles, behalve Theologie. Theologie was echt het laatste wat ik in mijn gedachten had. Mijn vader is dominee en ik wist zeker: dat pad is niets voor mij. 

Toen ik eindexamen had gedaan en ik een keuze moest maken aan welke studie ik ging beginnen, vond ik dat echt een hele moeilijke keuze. Ik wist niet wat ik wilde. Uiteindelijk koos ik voor Pedagogische Wetenschappen en daarnaast voor het conservatorium. Op papier leek dit heel leuk voor mij en zou het goed bij mij passen, maar na een half jaar was het duidelijk: dit was het toch echt niet. Ik voelde me niet op mijn plek. Ik wilde eigenlijk helemaal niet meer te studeren aan de universiteit, ik ging wel iets praktisch leren zodat ik kon gaan werken. 

En toch begon theologie in mijn achterhoofd te spelen. Ik wilde er eigenlijk niet te veel aan denken, want dat wilde ik toch niet? Maar hoe langer ik zocht, hoe vaker ik merkte dat geen enkele opleiding mij aansprak. Alles leek me een paar dagen leuk, maar daarna niet meer. Ik besloot me er toch maar aan over te geven en begon me in de studie Theologie te verdiepen. 

Dus ging ik er serieus naar kijken, sprak met studenten en theologen uit Groningen en van andere universiteiten, las wat over de studie en probeerde op deze manier een beeld voor mezelf te vormen. Toch voelde het allemaal wat onwerkelijk. Totdat ik op een middag besloot: ik loop gewoon eens bij de faculteit naar binnen. 

Ik had gehoopt dat ik daar een beetje anoniem kon rondneuzen, maar precies die dag bleek er een jubileum gaande te zijn. Daar stond ik bij de ingang en ik kreeg meteen de vraag of ik voor het jubileum kwam. Gelukkig werd dit geen ongemakkelijke ervaring. Integendeel: iemand van het personeel nam uitgebreid de tijd om mijn vragen te beantwoorden en me zelfs nog even rond te leiden. Na dat gesprek liep ik weer richting huis, en ik merkte dat ik toch best wel enthousiast werd van deze studie. 

Dat gevoel bleef gelukkig ook hangen, ik schreef me in en begon aan de opleiding. Ik ontdekte dat ik er oprecht enthousiast van werd. Zelfs de dingen waar ik aan het begin tegenop zag, gingen me best goed af. Begrijp me goed, ik moet zeker mijn best doen. Vooral voor Hebreeuws: zonder een goede taalknobbel kost dit me wel tijd en doorzettingsvermogen. De studie geeft me echter ook een gevoel van voldoening en het prikkelt al mijn interesses. 

Kortom, wat mij geholpen heeft waren niet alleen de brochures of de studiekeuzebeurs. Het waren de gesprekken, onverwachte ontmoetingen, en toch ook echt het rondlopen op de faculteit waar ik de sfeer even kon proeven. Als ik terugkijk, had ik dit niet verwacht, maar Theologie past echt bij mij. Soms vind je je plek niet door een strak en uitgedacht plan, maar door gewoon te proberen en te blijven zoeken.

Door Annemiek Kortleven, tweedejaars Theologie