Zeegrasherstel in de Waddenzee
Ooit kende Nederland uitgestrekte zeegrasvelden en een bloeiende zeegrasindustrie. De planten werden gebruikt voor dijkversteviging, matrasvulling, isolatiemateriaal of bemesting. Door ziekte, de Afsluitdijk, vermesting en verstoring is dit groot zeegras (Zostera marina) grotendeels verdwenen. En daarmee verdween ook een bijzonder ecosysteem. Want zeegras is een belangrijke plant in de Waddenzee en in soortgelijke ondiepe kustzeeën, overal ter wereld. Het gras houdt de bodem vast, dempt golfslag en biedt voedsel en bescherming voor allerlei dieren.
Marien ecoloog Laura Govers doet bij de RUG en het NIOZ onderzoek naar zeegrasherstel. Bij het eiland Griend boekte zij succes met het uitzetten van jonge zeegrasplantjes, die aansloegen en zich inmiddels vermeerderd hebben tot bescheiden nieuwe zeegrasveldjes. In opdracht van de RUG maakte Eddo Hartmann voor de serie Collective Landscape foto's over het onderzoek van Laura Govers.
Deze serie is ook verschenen in de online herfsteditie 2023 van alumnimagazine Broerstraat 5.
| Laatst gewijzigd: | 24 juni 2025 09:21 |
Meer nieuws
-
16 september 2025
De zee haalt koolstof uit de lucht – maar wat als de temperatuur stijgt?
Gelukkig neemt zeewater koolstofdioxide (CO2) op, anders was het al lang over en uit geweest met ons,’ vertellen klimaat- en oceaanonderzoekers Richard Bintanja en Rob Middag. Maar wat gebeurt er eigenlijk met die koolstofopname in een veranderend...
-
10 september 2025
Financiering voor Feringa en Minnaard vanuit Nationaal Groeifondsproject Big Chemistry
Twee RUG onderzoeken hebben via NWO financiering ontvangen vanuit het Nationaal Groeifondsproject Big Chemistry.
-
09 september 2025
De vingerafdruk van koolstofdioxide
In het jaar 2000 richtte Harro Meijer, hoogleraar Isotopenfysica aan de Rijksuniversiteit Groningen, het meetstation Lutjewad nabij Hornhuizen op. Daar brengen Groningse onderzoekers onder andere in kaart wat de herkomst van CO2 in de atmosfeer is,...