Anders praten over feminisme

Ruby Schofield is als PhD- student onderdeel van een interdisciplinair project aan de RUG. Ze doet onderzoek naar het begrip empowerment van vrouwen binnen zowel de Faculteit Wijsbegeerte als de Faculteit Letteren. Haar onderzoek richt zich op een verschuiving in de opvatting over wat empowerment is. Lag vroeger de focus vooral op het strijden voor empowerment van vrouwen, tegenwoordig ligt die meer op vrouwen die al 'empowered' zijn. Maar dat is volgens Schofield niet terecht.

Tekst en foto's Merel Weijer, afdeling Communicatie

Buitenbeentje

Ruby Schofield (24) voelt zich nog steeds niet echt thuis  in de filosofie. Ze is een buitenbeentje in haar academische omgeving, omdat ze geen Bachelor Filosofie heeft. Schofield heeft dan ook vaak last van het ‘imposter syndrome’: als ze in een ruimte zit met 10 andere filosofen die het over de oude Grieken hebben, dan verdwijnt ze liever stilletjes naar de achtergrond. Via allerlei omwegen kwam ze bij de RUG terecht waar ze twee jaar (2021-2023) onderzoek doet bij de Faculteit Wijsbegeerte en twee jaar (2023-2025) bij de Faculteit Letteren.

Leuk? Zeker. Al was ze eerst wat bang dat ze verloren zou raken door op twee plekken bezig te zijn. Maar omdat haar voornaamste thuis Wijsbegeerte is, voelt dat toch niet zo. Haar grootste interesse ligt ook bij filosofie. Maar ze vindt het juist ook heel fijn om niet exclusief met filosofie bezig te zijn, om uit de filosofisch ivoren toren te blijven.

Mainstream feminisme

In Utrecht hield Schofield zich al bezig met Applied Ethics, waar ze haar Master scriptie deed over feministische filosofie. In Groningen gaat ze nu verder met dit onderwerp. Ze wil in haar onderzoek twee dingen doen. Ten eerste wil ze kritiek leveren op de mainstream opvatting over feminisme die we overal kunnen vinden in bijvoorbeeld zelfhulpboeken of op social media. Ten tweede wil ze het concept van empowerment verbeteren. De populaire manier om een vrouw te zijn is om ‘empowered’ te zijn. Vol zelfvertrouwen en assertief. Dit verhaal (deze ‘narrative’) klopt volgens Schofield  niet. “Men wil graag geloven dat elke keuze die een vrouw maakt een ‘empowerde’ keuze is maar dit is niet zo.”

Borstimplantaten geen vrije keuze?

Schofield haalt schrijfster Clare Chambers aan die zegt: ‘Wanneer het krijgen van borstimplantaten als net zo bizar wordt opgevat als het krijgen van knie-implantaten om cosmetische redenen dan is dat de dag waarop het krijgen van borstimplantaten een vrije keuze is.’ De mainstream feministen willen ons volgens Schofield graag doen geloven dat vrouwen altijd sterk, onafhankelijk, mondig en geen slachtoffers meer zijn. “Dat is echter  helemaal geen goede weerspiegeling van de actuele situatie en dat is dat de keuzevrijheid van vrouwen tot op zekere hoogte nog steeds wordt gevormd door onderdrukkende patriarchale krachten” zegt ze. We moeten genuanceerde gesprekken voeren die de aandacht vestigen op het feit dat keuzes vaak worden gedicteerd door sociale normen, in plaats van authentieke voorkeuren, terwijl we ook de keuzevrijheid van vrouwen respecteren en recht doen'.

De dominantie van het individu op Instagram

Schofield is het meest geïnteresseerd in hoe mensen over dingen praten. De manier waarop er gepraat wordt op social media over politieke en sociale kwesties doet volgens haar meer kwaad dan goed. Grote politieke issues zijn vaak gedepolitiseerd doordat mensen erover praten op een individualistische manier. Schofield wil graag een ander perspectief bieden. Een manier die ingaat tegen de hegemonie van Instagram waar het individu altijd centraal staat. “Mensen hebben een sociale verantwoordelijkheid, we zijn allemaal onderdeel van een groter sociaal geheel.”

Instagram en andere social media kanalen zijn  een manier geworden om met elkaar te praten over politieke en sociale kwesties. Schofields generatie is heel erg politiek bewust en gebruikt social media om zich uit te laten over politieke kwesties.

Schofield: “Dat is een goed iets volgens mij en dat moeten we vasthouden voor de toekomst. Maar dat kunnen wel alleen maar doen door er anders over te gaan praten.”

Silence is violence

Schofield heeft  samen met een vriendin een Instagrampagina beheerd, The Office Girl. Ze gebruikte dit als een platform om in te gaan op actuele politieke kwesties in de UK. Met The Office Girl wilde ze graag iets anders aanbieden dan wat er normaal op Instagram te zien is en daarmee ook kritiek leveren op Instagram zelf. Er leeft bij Schofield  veel frustratie over het platform, en haalt de omgang aan met de  Black Lives Matter discussie. “Er heerste het gevoel dat je wel iets móest posten over het onderwerp, een soort verplichting. Anders was je onwetend of kreeg je ‘silence is violence’ om je oren. Maar dit zorgde er juist voor dat er enorm veel betekenisloze dingen gezegd werden over het onderwerp. “Op zich is  het goed dat er een bepaalde vorm van druk is om betrokken te zijn, maar op een medium als Instagram is de nuance al gauw ver te zoeken.”

Aardappels tillen

Haar passie voor gender en feminisme is in de loop van de jaren alleen maar groter geworden. Ze is er nu voortdurend mee bezig. Dat begint al in de  ochtend,  als ze naar drie podcasts luistert op weg naar het werk. Dan is ze er voor haar onderzoek mee bezig, luistert weer podcasts op de fiets terug naar huis en als ze thuiskomt praat ze erover met haar vriend - die inmiddels wel een beetje moe begint te worden van het onderwerp. Ze knijpt zichzelf nog wel eens in de arm uit verwondering dat ze hier zit en bezig mag zijn met dit onderwerp waar ze altijd zoveel over nagedacht heeft. Eerder werkte ze bij een groente- en fruitbedrijf in Sheffield. Het paste precies bij de waarden die ze op dat moment had, maar ze was de hele dag alleen maar aardappels aan het tillen en aan het nadenken over hoe mooi het zou zijn om onderzoek te doen. Dankbaar is ze, voor haar aanstelling als onderzoeker.  . En ook al voelt ze zich nog  een nieuweling,  het feit dat ze deze aanstelling heeft gekregen heeft haar zelfvertrouwen een boost gegeven. De komende vier jaar is ze bezig met haar onderzoek. De droom voor daarna:  een academische carrière  binnen de feministische filosofie.