De hoffotograaf stopt: 45 jaar beelden van de RUG

Elmer Spaargaren. Een mooie naam, als uit een stripboek, of een boek van Bordewijk. Het zal een jaar of dertig geleden zijn dat ik een activiteit van de KEI-week bezocht en iemand me nadien vroeg of Elmer Spaargaren er ook was. Wie? ‘Elmer, de fotograaf van de UK. Die is overal bij.’ Ja, moest er een foto komen van de RUG of van studenten, dan zag je Spaargaren - oftewel Elmer, zoals iedereen hem collegiaal noemde. Een opvallende verschijning, met een grote bos krullen, de schouders iets gebogen onder de last van zijn fototas. Fotografen willen vaak niet opvallen, maar ongemerkt registreren en vastleggen. Dat geldt zeker voor Elmer. Een bescheiden man, die het ongetwijfeld lastig heeft gevonden om regieaanwijzingen te geven die een fotograaf soms móet geven. Het liefst had hij vermoedelijk als een schim zijn werk gedaan.

‘Het oudste deel van mijn archief is niet helemaal op orde,’ zegt hij weleens. Geen wonder. Vijfenveertig jaar fotograferen voor en op de RUG leverde tienduizenden foto’s op. De eerste 25 jaar analoog - en negatiefbladen zijn lastig doorzoekbaar. Toch wist hij altijd die ene gewenste foto op te duikelen. Hoeveel heeft hij gemaakt, van studenten, onderzoekers, docenten, bestuurders, KEI-lopers, labmedewerkers, tentamenzwoegers, eredoctoren? Hij rolde er wat in, zegt hij zelf. Het begon met een foto voor het studentenblad van Sociologie, de studie die hij destijds deed. Zijn eerste foto voor de Universiteitskrant (UK) maakte hij in 1976, en in 1978 wist hij: ‘dit wordt mijn werk’. ‘Dat was toen wel een sprong in het diepe, hoor. Ik had een donkere kamer gemaakt in mijn badkamer, weet ik nog.’

Elmer kende de universiteit als zijn broekzak en gaf nooit nul op rekest, ook al was hij zzp’er. Hij meldde zijn vakanties vooraf, betrokken als hij zich voelde. ‘Sorry, dan kan ik even twee weken niet fotograferen.’ Zijn afscheid kondigde hij al jaren aan, maar het kwam er - gelukkig - steeds niet van. Welllicht omdat hij van zijn werk zijn hobby had gemaakt. Maar zeker ook omdat hij niet nee kon zeggen en de RUG niet in de kou wilde laten staan. We hebben er even aan kunnen wennen, en nu is het echt zover. Elmer Spaargaren, de hoffotograaf van de RUG, stopt ermee. Op verzoek heeft hij een aantal foto’s uitgekozen die hij mooi, bijzonder of illustratief voor de RUG vindt.

_{Tekst: Eelco Salverda, afd Communicatie}