Animal Movement Strategies

Pratik Gupte onderzocht hoe uit de enorme trackingdatasets ecologisch betekenisvolle inzichten kunnen worden verkrijgen over de beweegredenen van dieren om juist de waargenomen trajecten te volgen en ook onderzocht hij waarom juist deze beweegredenen zijn geëvolueerd.

Gupte: 'Beweging is een fundamenteel proces in de natuur en het ontrafelen van de oorzaken en consequenties van bewegingspatronen is een belangrijke doelstelling in de dierecologie. De mogelijkheid om dieren in hun natuurlijke leefomgeving automatisch en op grote schaal te ‘tracken’ heeft tot een revolutie geleid op het gebied van de bewegingsecologie. Tegelijk zijn er twee nieuwe uitdagingen ontstaan. De eerste uitdaging is hoe uit de enorme tracking datasets ecologisch betekenisvolle inzichten kunnen worden verkrijgen over de beweegredenen van dieren om juist de waargenomen trajecten te volgen. De tweede uitdaging is te achterhalen waarom juist deze beweegredenen zijn geëvolueerd. In mijn proefschrift probeer ik voor beide uitdagingen oplossingen aan te dragen. In Deel I beschrijf ik mijn visie op het verwerken van de enorme tracking datasets en formuleer ik richtlijnen die zouden kunnen bijdragen tot de transitie van de bewegingsecologie naar een ‘big data’ discipline. Ik demonstreer mijn methoden en aanbevelingen aan de hand van een concrete dataset. Door high-throughput trackingdata te combineren met de analyse van ‘gezichtsvelden’ (wat een individueel dier daadwerkelijk kan zien vanuit zijn locatie) laat ik zien dat de verplaatsingsbeslissingen van ruiende (en dus kwetsbare) vogels sterk worden beïnvloed door de vraag of potentiële bestemmingen zichtbaar zijn voor predatoren. In Deel II introduceer ik een raamwerk voor het bestuderen van de evolutie van dierlijke verplaatsingsstrategieën door middel van individu-georiënteerde simulatiemodellen. Ik illustreer dit raamwerk aan de hand van twee modelstudies. In de eerste studie laat ik zien dat verplaatsingsstrategieën zeer snel kunnen evolueren en dat de verplaatsingsbeslissingen van een individu via natuurlijke selectie nauw gerelateerd raken aan de manier waarop dit individu de competitie met soortgenoten aangaat. De resultaten leveren nieuwe inzichten op voor de uitkomst van voedselcompetitie in dierlijke populaties. In een tweede studie laat ik zien hoe de binnenkomst van een nieuw pathogeen tot een verrassend snelle evolutie leidt van de gastheer: binnen enkele generaties verandert een hecht sociaal netwerk door de evolutie van ‘social distancing’ in sterker geïndividualiseerde interactiestructuur.' 

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/d0bac1d1-f692-4b44-b3d9-eff73bb2efe4