Effect of histone deacetylase and proteasome inhibitors in glioma models
Effect van histondeacetylase- en proteasoomremmers in glioommodellen
Gliomen, in het bijzonder glioblastoom (GB), zijn agressieve hersentumoren. Patiënten met deze ziekte hebben een slechte prognose. Ondanks intensief onderzoek naar betere therapieën is de huidige behandeling van deze tumoren al vele jaren ongewijzigd; chirurgie, gevolgd door chemotherapie en bestraling. Om de levensverwachting te verbeteren is er dringend behoefte aan betere behandelingen.
In dit proefschrift van Luciana Costa Furtado is onderzocht of twee soorten medicijnen – histondeacetylaseremmers (HDACi) en proteasoomremmers (PI) – kunnen helpen bij het bestrijden van gliomen. HDACi beïnvloeden hoe genen in cellen worden aan- of uitgezet, terwijl PI een soort "recyclingsysteem" in de cel blokkeren dat normaal gesproken oude of beschadigde eiwitten afbreekt. Door deze systemen te verstoren, hopen eiwitten zich op in de cel, wat stress veroorzaakt en uiteindelijk tot celdood leidt. Er is gekeken of het combineren van deze twee medicijnen een sterker effect heeft op het doden van tumorcellen. Ook is onderzocht of HDACi specifieker gemaakt kon worden, zodat ze beter werken en minder bijwerkingen geven. Daarnaast is gericht op glioblastoom-stamcellen (GSCs), een speciaal type cel dat verantwoordelijk is resistentie en het doorgroeien van de tumor. Omdat deze medicijnen stress veroorzaken in de cel, is ook onderzocht ook hoe cellen daarop reageren via een systeem dat ‘endoplasmatisch reticulum (ER)-stress’ en de ‘unfolded protein response’ (UPR) heet. Dit systeem probeert de balans in de cel te herstellen, maar als de stress te groot wordt, wordt celdood geactiveerd.
Door deze processen beter te begrijpen, hopen we bij te dragen aan de ontwikkeling van effectievere behandelingen tegen deze ernstige vorm van hersenkanker.