
The importance of infrarenal sealing zone assessment in endovascular aneurysm repair
Promotie: | Dhr. R. (Roy) Zuidema |
Wanneer: | 21 maart 2024 |
Aanvang: | 16:15 |
Promotor: | prof. dr. J.P.P.M. de Vries |
Copromotor: | dr. R.C.L. Schuurmann |
Waar: | Academiegebouw RUG |
Faculteit: | Medische Wetenschappen / UMCG |

Het belang van beoordeling van de infrarenale afdichtingszone bij endovasculaire reparatie van aneurysma's
Een abdominaal aorta aneurysma (AAA) is een verwijding van de buikslagader en komt voor bij 2-8% van de mensen. Zonder behandeling is er een hoog risico op een scheur in de slagader. Daarom ondergaan patiënten preventieve behandeling met endovasculair aneurysm repair (EVAR). Tijdens EVAR wordt een buisvormige prothese in de slagader geplaatst om het aneurysma af te sluiten van de bloedstroom. Het zorgen voor een goede afsluiting tussen de prothese en de slagaderwand onder de nierslagaders (infrarenaal) is cruciaal om complicaties te voorkomen, zoals lekkage van bloed in het aneurysma (type 1a endoleak).
Om complicaties na endovasculair aneurysm repair op te sporen worden jaarlijks CT-scans gemaakt. Echter, de infrarenale appositie wordt niet standaard beoordeeld, waardoor complicaties worden gemist. Daarom was het belangrijkste doel van dit proefschrift van Roy Zuidema om gestructureerde appositie analyse na endovasculair aneurysm repair te promoten.
Onze aanpak begon met het vaststellen van de afsluitingszones vóór en na de operatie, en we ontwikkelden een beslissingsalgoritme om de meest geschikte follow-up strategie te bepalen. Daarnaast toonden we aan dat de postoperatieve appositie lengte een voorspeller is voor de ontwikkeling van type 1a endoleaks. Een afname van de appositie lengte kan ook duiden op het begin van een type 1a endoleak. Daarnaast onderzochten we de prestaties van een nieuw type endoprothese voor endovasculair aneurysm repair bij patiënten met uitdagende aortahals anatomie.
De appositie lengte is een cruciale uitkomstmaat die routinematig moet worden geëvalueerd. Ondanks enkele uitdagingen is het tijd om gestructureerde beoordeling van de afsluiting te implementeren in de klinische praktijk, om complicaties proactief te voorkomen.