Skip to ContentSkip to Navigation
Onderzoek Graduate School for the Humanities

Shipwrecking probability in Mediterranean territorial waters

A Cultural Approach to Archaeological Predictive Modelling
Promotie:M. (Manuela) Ritondale, PhD
Wanneer:16 juni 2022
Aanvang:11:00
Promotors:prof. dr. P.A.J. (Peter) Attema, prof. dr. M.L. Catoni
Copromotors:dr. P.M. (Martijn) van Leusen, dr. R. Scopigno
Waar:Academiegebouw RUG
Faculteit:Letteren
Shipwrecking probability in Mediterranean territorial
waters

Methode voor voorspellen schipbreuk territoriale wateren Middellandse Zee

Manuela Ritondale presenteert in haar proefschrift een GIS-methodologie waarmee de waarschijnlijkheid vastgesteld kan worden dat schepen schipbreuk lijden in territoriale wateren in de Middellandse Zee. De analyse wordt op twee schaalniveaus uitgevoerd om te voorzien in zowel de behoefte aan een algemeen toepasbaar model voor ruimtelijke ordening, als in een meer gedetailleerd model voor historisch en archeologisch onderzoek. Om te kunnen vaststellen welke gebieden een hogere kans op schipbreuk hebben, stelt Ritondale twee deelvragen.

Ten eerste: Waar zouden schepen meer kans hebben om door te varen? De transitwaarschijnlijkheid werd afgeleid door rekening te houden met meerdere, vaak concurrerende criteria die de navigatiebeslissingen van zeelieden beïnvloeden, inclusief de gevaarperceptie; hiermee wordt het idee verworpen dat zeelieden één enkele optimale route kozen. Ten tweede: Waar zouden schepen een hoger risico lopen om te zinken? Deze schipbreukwaarschijnlijkheid omvat de omgevingsfactoren die kans op schipbreuk objectief gezien vergroten.

Ritondale’s methodologie adresseert enkele hoofdnadelen van de huidige modelleringsbenaderingen, namelijk het inductief gebruik van scheepswrakdata zonder een formele verkenning van hun vertekeningen, het overheersende gebruik van omgevingsfactoren en economische factoren ten koste van culturele en cognitieve factoren, en het negeren van onzekerheden en subjectieve afwegingen die vaak ten grondslag liggen van modellen. Uit dit onderzoek blijkt dat het voorspellend vermogen van het model toeneemt wanneer er expliciet gedifferentieerd wordt tussen de werkelijke en de gepercipieerde risico’s én als de gevolgen van dit onderscheid in acht worden genomen. Dit model, dat dusverre uniek is voor het Middellandse Zeegebied, biedt een waardevol gereedschap aan voor het optimaliseren van maritieme ruimtelijke ordening. Het biedt bovendien een flexibele GIS-toolkit die toegepast kan worden op andere geografische contexten en periodes, en kan worden uitgebreids met extra componenten.