Maart 2023

dag tegen de nacht

de dagen worden weer langer, de nachten korter
’s ochtends vertrekken we niet meer in het volle donker
en na een korte tijd flikkeren de straatlampen uit
tijdens onze vroege, nog koude tocht op weg van huis

zo wordt onze wisseling aangekondigd, van onze ronde
in de baan van de aarde, tot we eind maart voor heel even
evenveel licht krijgen als de andere, verre kant van de aarde
en dan mogen we van het exces genieten tot een halfjaar later

met zo’n luxe raken we toch die angst voor het donker niet kwijt
begint de overmaat van licht juist bij de kleine dingen
de rode achterlampen die maar blijven branden in de stalling
durven we geen fietslampen aan te raken uit heiligheid?

ik zie de lichten, de zachte, de felle, de raar gekleurde
als ik wandel door de stad, door de straten, langs de gracht
ik zie de blauwe flikkering van beeldschermen diep in de nacht
en de zachte, kleine lampen van de mensen die ook nog waken

ik snap het wel, want soms kan ik ook niet slapen, maar
het zijn de winkels, de supermarkten met spotverlichting
ik vraag me af wie er nog om één uur ‘s nachts
naar nieuwe schoenen en laarzen wil gaan staren

met al dat licht is het niet zo donker?
zo was ik ooit bang voor de diepe nacht
en soms nog wel een beetje, in de grote stad

en toch, laat de lampen maar achter, waar het gekreukeld landschap
van gebouwen zich uitwrijft tot platte landen en paden
dan keer ik mijn blik van de gele gloed af
dan kijk ik omhoog, voorzichtig op de fiets, op het pad
daar prikken duizenden sterren door het overstemmende donker

dan is de nacht nooit meer iets om bang voor te worden

en heel misschien durft iemand dan wel mijn achterlamp uit te zetten
zodat ik ook minder op nieuwe batterijen hoef te letten