Juni 2022

Tuinstoelenparadijs

Voor alle wachtenden in de wachtruimte van het Universitair Centrum Psychiatrie (UCP)

Hier in dit tuinstoelenparadijs,
een voorportaal tot het uitkleden van
de mens, hier is het binnenstebuiten
keren van student tot hoogleraar
schaamteloos tot sport verheven

je zit naast me met gesloten ogen,
en ik zou zweren dat je elk uur ouder
wordt, je handen zijn in je schoot
gevouwen, bijna alsof je klaar bent
om iets aan iemand op te biechten

wanneer ze me straks oproepen en
me vragen te omschrijven wat er
aan de hand is, zou ik willen zeggen:
ik ben een twijfelaar, niet iemand aan
wie je je vast kunt houden, ik kots

gebeurtenissen uit in jaartallen,
de kraters in mijn binnenste zijn niet langer
te overbruggen en de dingen die ik doe
zijn net als de pillen die ik al jaren slik
verdovend en weinig effectief, ik hecht

me niet of te weinig en dat is dan ook
hetgeen waarin ik mijzelf inmiddels een
expert zou kunnen noemen, weglopen
van wat me raakt, ik zou zo graag eerlijk
tegen je willen zijn en willen bekennen hoe

ik maar blijf drinken om niet te verdrinken,
hoe er niets in deze wereld is dat ik je terug
kan geven maar dat je mijn leven verdraaglijk
maakt en dat dat verschrikkelijk egoïstisch van
me is om te denken: we lijden tenminste samen