December 2022

de hond die er niet meer was

op een dag was de man er niet meer
toch mocht ik hem voor een tijdje aanhoren
toen hij er nog was, voordat hij er niet meer was

hij is voor altijd een vreemdeling gebleven
vanuit mijn verborgen toeschouwersperspectief
vanuit mijn veilige kamer met open ramen

heel sporadisch namelijk, en toch met regelmaat
verloor hij zijn hond in het Noorderplantsoen
over het water, tegenover mijn huis en mijn kamer
zijn stem draagt zo ver, een naam die blijft haken

en dan wachtte ik weer af, tot hij zijn hond verloor

tot de man er niet meer was, een puzzelstukje
verdwenen uit mijn dagelijks leven

ik heb er nog meer, vreemdelingen
die allemaal een gaatje vullen in mijn achtergrond
onze ritmes overlappen als een Venn-diagram
terwijl wij elkaar nooit beter zullen kennen

de stamgasten die ik herken door het raam
in een kroeg waar ik nooit heen ga
tijdens mijn wekelijkse avondwandeling

dezelfde caissières die elke donderdag
in de supermarkt moeten werken
terwijl ik mijn boodschappen doe

tot sommigen er niet meer waren, of
ik voortaan een andere route nam
en dan heb je niet eens door
dat het de allerlaatste keer was

ik mis die vreemdeling, het idee, de stem
het gezicht dat ik nooit zal herkennen
maar zijn hond, die me aan de mijne doet denken

ze hadden allebei dezelfde obscure naam
en dezelfde irritante neiging om weg te lopen

dus ik mis de man die er niet meer was
misschien is hij er nog, en heeft zijn hond
gewoon geleerd zich te gedragen