‘Het is niet voor iedereen weggelegd hier te aarden’

Je hebt er bijzondere beesten, driekwart van het jaar een lekker temperatuurtje en je kunt er prima naar het werk fietsen. Maar chirurg Hidde Kroon verwacht iets meer van het leven. Als het aan hem ligt duurt terugkeer naar Nederland geen jaren meer.

De kerstman in Australië, daar hoef je niet jaloers op te zijn. Zegt Hidde Kroon. Het is net als in Nederland een man in een dik rood pak, met een plakbaard. Maar in Australië is het meer dan dertig graden met kerst. Wie daar Santa speelt is de pineut, als er geen airco in de buurt is. ‘Kerst is een volstrekt absurd feest hier. Het klopt niet met het jaargetijde.’ Beetje mal ook, lampjes in de tuinen in een land waar in december de dagen op hun langst zijn. Hidde Kroon en zijn familie zitten dezer dagen buiten, aan het zwembad, of bij de barbecue.

Hiddes vrouw Indy is Australische. Hij ontmoette haar elf jaar geleden tijdens zijn promotieonderzoek in Sydney naar melanomen. Ze hebben een zoon van 5 en een dochter van 2. In Nederland werden ze beiden specialist, hij darmchirurg, zij anesthesist. Begin 2017 gingen ze weer werken in Adelaide, Australië.

De planning is nog niet concreet, maar als het aan Hidde ligt gaan ze over niet al te lange tijd weer terug naar Nederland. ‘Australië is een leuk vakantieland en fantastisch om doorheen te reizen, maar het is niet voor iedereen weggelegd om hier te aarden.’ Persoonlijk mist hij in het pas in 1901 officieel gestichte land culturele diepgang, tradities, samenhang. ‘Er zijn een paar eigen dingen. Je hebt Australian Rules Football, een kruising tussen rugby en voetbal, en er zijn een paar uitdrukkingen die typisch Australië zijn, maar het is vooral een ratjetoe van van alles.’

In de herfst, de winter en het voorjaar is het prima weer, de zomer is snikheet. Er zijn bijzondere dieren – kangoeroes, koala’s en emoes - en de natuur is mooi. Ook prettig dat de stad Adelaide vlak is en fietsen naar het werk dus goed te doen. Maar dat is niet wat iemand in een land houdt. Hidde tenminste niet. De harde maatschappij vindt hij moeilijk, de enorme verschillen tussen arm en rijk. En het individualisme. Dat laatste ondervindt hij dagelijks op de werkvloer, eerst in Flinders Medical Centre in Adelaide, nu in het Royal Adelaide Hospital. ‘Die specialisten hier, daar kan ik heel lang over praten. In de private ziekenhuizen heeft iedereen zijn eigen patiënten, en die schermen ze enorm af. Hun collega’s mogen er amper naar kijken of ze aanraken. Je collega is je eerste concurrent.’

Uit Leiden en Rotterdam, waar hij als darmchirurg werkte, was hij een chirurgengroep gewend met gezamenlijke verantwoordelijkheid voor praktijk en opleiding en ‘s morgens een overdracht: ‘Samen overleggen en koffiedrinken. Hier gaat iedereen ‘s morgens vanuit de auto rechtstreeks naar de polikliniek of operatiekamer. Beetje eenzaam bestaan eigenlijk.’ Eerder woonde hij Sydney. ‘Sydney is een geweldige stad. Adelaide vind ik meer gezapig. Alles gaat hier zijn gangetje. Ik heb denk ik meer extremen nodig.’