Besta je nog als je dood bent?

Ja, dat kan! Doodgaan is niet alleen een biologisch, maar ook een sociaal proces. Na een overlijden verdwijnt de band die je met een naaste hebt niet plotseling. Deze relaties veranderen, vervagen of intensiveren, afhankelijk van tijd en plaats. Sommige mensen praten met hun overledenen of brengen een toast uit op hun verjaardag bij het graf. Of ze schrijven brieven om hen op de hoogte te houden van gebeurtenissen in het leven.

Wat is ‘dood zijn’ precies? In de sociale wetenschappen wordt onderscheid gemaakt tussen biologische dood en sociale dood. De biologische dood treedt in als de hersenfuncties onomkeerbaar, definitief en volledig verloren zijn gegaan. Er is geen weg terug. De sociale dood treedt in wanneer iemands identiteit vervaagd, bijvoorbeeld wanneer iemand niet langer herinnerd wordt. Dit kan gebeuren na een overlijden, maar ook tijdens iemands leven, bijvoorbeeld door extreme eenzaamheid, uitsluiting of bepaalde ziektebeelden zoals Alzheimer.

Vaak treedt de sociale dood geleidelijk in nadat iemand biologisch is overleden. De relatie die je met een naaste hebt verdwijnt niet plotseling, maar blijft voortbestaan en ontwikkelt zich. Mensen praten met hun overleden dierbaren, bijvoorbeeld bij een gedenkplek, of ervaren hun aanwezigheid via materiële herinneringen in huis zoals foto's en kleding.

De relaties die mensen met hun overledenen onderhouden zijn dynamisch en veranderen met de tijd. Dit betekent niet alleen dat mensen op verschillende momenten meer of minder intense banden kunnen ervaren, afhankelijk van hun rouwproces. Het betekent ook dat de overledenen zich sociaal blijven ontwikkelen. Zo zie je op graven in Nederland vaak verjaardagskaarten die laten zien dat de overledene ouder wordt, zelfs na de dood. Bijvoorbeeld, iemand die op 47-jarige leeftijd overleed, wordt gefeliciteerd met zijn 50e verjaardag. Ook worden de overledenen geïnformeerd over nieuwe aanwas middels geboortekaartjes. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de borrels die, zo getuigen de glazen en flesjes op graven, samen met de doden worden gedronken.

Kortom: in sociaal opzicht is doodgaan een gradueel proces en onderhouden levenden relaties met de doden. Deze relaties veranderen, vervagen of intensiveren, afhankelijk van tijd en plaats.