[Read the English version below] 

WRR Policy Brief – Van Verschil naar Potentieel

Op 28 augustus verscheen er een nieuw rapport van de WRR (De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid): Van Verschil naar Potentieel. In het rapport constateert de WRR dat, ondanks de inspanning van de overheid sinds de jaren 80, de sociaaleconomische ongelijkheden op gezondheidsgebied nauwelijks zijn gedaald. In het advies pleit de WRR voor een nieuw perspectief op de manier waarop we in Nederland het preventiebeleid in de zorg vormgeven en evalueren. De raad stelt voor om niet langer de gezondheidsverschillen centraal te stellen maar het gezondheidspotentieel. Hinke Haisma, adjunct professor Population and Child Health en Brigit Toebes, Adjunct professor International Law and Human Rights geven een reactie op het rapport.

Hinke Haisma, Aletta coordinator van de methode ‘Concepten & Culturen van gezondheid’, leg uit: “Het nieuwe van het toekomstig gezondheidsbeleid zoals voorgesteld in de Policy Brief, is dat het principe van gelijkheid, egalitarisme, wordt losgelaten en er wordt gestreefd naar minimale kansen voor iedereen (sufficiëntiarisme) waarbij we ons richten op die groepen met het grootste potentieel (prioritarianisme, i.e. jongeren en mensen met een lage SES). Het zorgvuldig uitgewerkte kader vanuit een meer filosofisch perspectief doet recht aan de complexiteit van de huidige problematiek, problemen die niet (meer) uitsluitend een medische achtergrond hebben, maar inherent zijn aan de inrichting van onze samenleving.’’

Toebes stelt dat het rapport rondom het Aletta thema ‘Capabilities’ draait: "Hoewel niet specifiek genoemd, lijkt deze focus op het gezondheidspotentieel sterk gegrondvest te zijn op de capability-benadering zoals ontwikkeld door filosofen als Sen, Nussbaum en Venkatapuram. In essentie is deze benadering gericht op het identificeren van het vermogen van het individu om zijn of haar gezondheidspotentieel te ontwikkelen. Een interessante benadering, zolang het vergroten van de verantwoordelijkheid van het individu verbonden is met een of andere vorm van overheidsverantwoordelijkheid om het individu te ondersteunen in zijn zoektocht naar gezondheid, en dat het niet als een excuus wordt gezien om deze verantwoordelijkheid volledig naar het individu te verplaatsen. 'Gezondheidspotentieel' moet daarom worden geïnterpreteerd als een oproep aan de overheid om vast te stellen welke maatregelen het moet nemen om het gezondheidspotentieel van het individu te bevorderen.”

Haisma voegt toe: “In dit [capability approach] gezondheidsconcept zijn de omstandigheden niet alleen "van invloed" op iemands gezondheid, ze zijn een dimensie van gezondheid, en maken derhalve deel uit van die gezondheid (Haverkamp et al. 2017). Dit heeft onmiddellijk consequenties voor hoe we denken gezondheidspotentieel te kunnen beïnvloeden en dus op de ontwikkeling van interventies: het benadrukt nogmaals het belang van interventies die (ook) liggen buiten het medische domein, en bijv. de sociale of fysieke omgeving betreffen. Dit geeft dan ook direct het belang van cultuur en context bij de ontwikkeling van interventies, zoals ook in de Policy Brief beschreven.

“De doelen van het WRR zijn zeer waardevol”, stelt Toebes, “maar het resultaat moet niet zijn dat de focus uitsluitend ligt bij mensen met een lage SES. Er zijn gezondheidsproblemen in alle groepen van de samenleving en er zijn ook aanzienlijke gezondheidsongelijkheden binnen de groepen zelf die moeten worden aangepakt. Maar de situatie is complex en het kan alleen maar worden gewaardeerd dat de WRR het initiatief heeft genomen om de moeilijke uitdaging van het verminderen van sociaaleconomische ongelijkheden op gezondheidsgebied te heroverwegen, en dat het een reeks waardevolle doelstellingen heeft geïdentificeerd. Laten we hopen dat onze regering op een zinvolle manier op deze doelen en uitdagingen reageert.''

Lees hier de volledige reactie van Hinke Haisma.
Lees hier de volledige reactie van Brigit Toebes. 

------

[ENG]

WRR Policy Report – From Disparities to Health Potential:

On 28 August a new WRR (The Scientific Council for Government Policy) report was published: From Health Disparities to Health Potential. In the report, the WRR notes that, despite the government's efforts, the socioeconomic inequalities in the area of health have barely decreased since the 1980s. The WRR argues for a new perspective on the way in which we shape and evaluate healthcare prevention policy in the Netherlands. The Council proposes to no longer focus on health disparities but on health potential. Hinke Haisma, adjunct professor of Population and Child Health and Brigit Toebes, adjunct professor International Law and Human Rights, give a reaction on the report.

Hinke Haisma, Aletta coordinator of the method "Concepts & Cultures of Health", explains: “What is new in the future health policy as proposed is that the principle of equality (egalitarianism) will no longer be leading, rather the aim is to assure minimal opportunities for everyone (sufficiëntiarism) with a focus on those groups with the greatest potential for improvement (prioritarianism, i.e. young people and people with a low SES). The carefully elaborated framework that is presented builds on theories from philosophy and does justice to the complexity of the current problems, problems that no longer have a medical background only, but are inherent in the organisation of our society.''

Toebes states that the report evolves around the Aletta theme ‘Capability’: “While not specifically mentioned, it seems that this focus on health potential is very much grounded in the capability approach as developed by philosophers like Sen, Nussbaum and Venkatapuram. In essence, the capability approach aims to identify the individual's capacity to develop his or her health potential. An interesting approach, as long as enhancing the individual's responsibility is connected to some form of governmental responsibility to support the individual in his quest for health, and that it is not perceived as an excuse to shift this responsibility completely to the individual. 'Health potential' should therefore be interpreted as a call on government to identify what measures it should take to foster the individual's health potential.”

Haisma adds: "In this health concept, the circumstances are not only “affecting” a person's health, they are a dimension of the concept of health, and are therefore part of it (Haverkamp et al. 2017). This has immediate consequences for how we think we can influence health potential and therefore for the development of interventions: it emphasises once again the importance of interventions that go beyond the medical domain and, for example, include the social or physical environment. This immediately emphasises the importance of culture and concepts in the development of interventions, as described in the Policy Brief.”

Toebes emphasise that the goals of the WRR are very valuable, but that the result should not be that the focus is exclusively on people with a low SES: There are health problems in all segments of society, and there are also significant within-group health inequalities that need to be addressed. But the situation is complex, and it can only be appreciated that WRR has taken the initiative to rethink the difficult challenge of reducing socio-economic health inequalities, and that it has identified a set of worthwhile targets. Let us hope that our government responds to these targets and challenges in a meaningful way.’’

Read Hinke Haisma's full reaction here.
Read Brigit Toebes' full reaction here.