Implications of the cardiomyocyte stress response on protein homeostasis in atrial fibrillation

Beter inzicht in relatie tussen boezemfibrilleren en afbraak celeiwitten

Marit Wiersma en haar UMCG-collega’s stelden vast welke specifieke eiwit-stressroutes en eiwit-afbraakroutes in hartspiercellen geactiveerd worden door boezemfibrilleren, de meest voorkomende vorm van hartritmestoornissen. Kennis van deze specifieke routes kan helpen bij het ontwikkelen van nieuwe medicijnen.

Door ziekte en veroudering neemt het zelfregulerend vermogen van eiwitten in onze cellen af. Wanneer dat gebeurt in de hartspiercellen, dan veranderen die cellen van structuur waardoor ze minder goed signalen doorgeven. Bij boezemfibrilleren zijn de elektrische prikkels van het hart verstoord geraakt, waardoor de boezems onregelmatig samentrekken en de bloedstroom verandert. Als het te lang duurt, raakt het hart gewend aan het verstoorde ritme en wordt een herstel van het juiste ritme moeilijk. Onderzoekers proberen daarom te begrijpen wat de onderliggende mechanismen zijn van de structurele veranderingen in boezemfibrilleren, zodat ze eerder kunnen ingrijpen.

Uit eerder onderzoek was al bekend dat verstoring van de eiwithomeostase (het zelfregulerende mechanisme van eiwitten waardoor cellen gezond blijven) bijdraagt aan het ontstaan van boezemfibrilleren. Het onderzoeksteam waarvan Wiersma deel uitmaakte bouwde verder op dit inzicht en onderzocht de activatie van specifieke eiwit-stressroutes en eiwit-afbraakroutes in boezemfibrilleren. Ook onderzochten ze in proefdieronderzoek of deze routes geschikt zijn als therapeutisch eindpunt – met andere woorden of onderdrukking van deze signaalroutes met medicijnen de stress-respons kan stoppen. Dat blijkt inderdaad het geval te zijn. Zo lijkt het medicijn 4-phenyl butyrate (4PBA) te beschermen tegen structurele veranderingen in en disfunctioneren van de hartspiercellen, waardoor het een interessante en nieuwe therapeutische optie is voor de behandeling van boezemfibrilleren.

Marit Wiersma (1989) studeerde Biomedische Wetenschappen aan de Rijksuniversiteit Groningen. Ze verrichtte haar promotieonderzoek bij de afdeling Klinische Farmacie en Farmacologie binnen het CardioVascular Centre van onderzoeksinstituut GUIDE van het Universitair Medisch Centrum Groningen. Het onderzoek werd gefinancierd door het UMCG (met een 3-jarig Topmaster-PhD-contract) , de Hartstichting en een LSH-Impulse grant. Wiersma is als wetenschappelijk onderzoeker verbonden aan het VUmc in Amsterdam.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/93ac0d54-3425-4209-861a-f122f7b8f6a6