Situating the Individual within Climate Law: A Behavioural Law and Economics Approach to End-user Emissions Trading

Advies: maak bedrijven verantwoordelijk voor reduceren emissies huishoudens

Surya Roy analyseert in zijn proefschrift de wenselijkheid van End-user Emissions Trading (EET), emissiehandel voor eindgebruikers, om klimaatverandering te bestrijden binnen het juridische raamwerk van de Europese Unie. Vooral de vraagstukken van publieke responsiviteit, politieke acceptatie en de werking van zo’n aanvullend beleidsmechanisme om koolstofemissies te reduceren binnen het Europese reguleringskader worden daarbij bestudeerd.  Hij concludeert dat het raadzaam zou zijn om bedrijven verantwoordelijk te maken voor het reduceren van emissies die toe te schrijven zijn aan huishoudens.

Met betrekking tot publieke responsiviteit onderzoekt Roy het potentieel van Behavioural Law and Economics (BLE), de gedragseconomische bestudering van het recht, om de wisselwerking te begrijpen tussen prikkels en motivatie en om te beoordelen of individuen dan wel huishoudens in staat zijn om effectief te reageren op een systeem van koolstofemissiehandel. Roy onderzoekt de axiologische en methodologische basis van BLE om het nut ervan te beoordelen. Hij beschrijft in het proefschrift tevens een nieuwe experimentele studie alsmede de conclusies die daaruit kunnen worden getrokken voor het ontwerp van klimaatbeleid.

Vervolgens wordt gekeken naar het potentieel van BLE om politieke acceptatie beter te kunnen begrijpen en wordt het concept van discursive capture ontwikkeld om de mogelijkheid van irrationele reguleringsbeslissingen aan te tonen. Met betrekking tot het reguleringskader wordt een theoretisch begrip verschaft van de ‘eindgebruiker’ als juridische categorie, waarbij wordt beargumenteerd dat de eindgebruiker geen individu of huishouden hoeft te zijn, maar vooraleer de meest-bevoordeelde agent en de laagste-kostenvermijder.

Met behulp van subsidiariteit en proportionaliteit als analytische handvatten om de rol van de Europese Unie te bestuderen, toont dit proefschrift aan dat klimaatregulering zich richt op de toedeling van aansprakelijkheid aan industriële actoren en op hun mogelijkheid als georganiseerde economische actoren om te reageren op externe economische prikkels. Gezien de moeilijkheid om individuen en huishoudens als gelijkwaardig te beschouwen, de aanwezigheid van onderhandelingskosten en de kosten van het handhaven van een dergelijk schema, wordt ten slotte betoogd dat het raadzaam zou zijn om bedrijven verantwoordelijk te maken voor het reduceren van emissies die toe te schrijven zijn aan huishoudens.

Surya Roy verrichtte zijn onderzoek aan de Faculteit Rechtsgeleerdheid.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/4cd730eb-2c2c-441a-b48f-a1df55f2f58c