3D workflows in orthodontics, maxillofacial surgery and prosthodontics

Grotere rol tandtechnicus in toekomstige tandheelkundige behandeling verwacht

Tandtechnici zullen als planners en ingenieurs in de toekomst een steeds belangrijker rol gaan vervullen in tandheelkundige behandelingen. Tandartsen en tandchirurgen krijgen hierdoor een meer superviserende rol; zij overzien de behandeling maar voeren zelf minder diagnostische en manuele taken uit. Dat verwacht tandarts en UMCG-onderzoeker Joerd van der Meer op basis van zijn promotieonderzoek naar tandheelkundige 3D-workflows – het toepassen van digitale 3D-technieken in de tandartspraktijk.

De eerste digitale tandheelkundige technieken dateren al van de jaren zeventig van de vorige eeuw, maar de kosten van deze technologie waren hoog en toepassing was maar beperkt mogelijk. Die beperkingen zijn inmiddels verdwenen; digitale technologie zoals bijvoorbeeld 3D-scanners om een driedimensionaal beeld van het gebit te reconstrueren wordt steeds goedkoper en de software steeds gebruiksvriendelijker. Van der Meer wijst erop dat deze technologie – gelukkig – veel meer te bieden heeft dan hogere winsten voor de tandarts. Niet alleen kan de tandarts een beter product leveren tegen een lagere prijs, ook zullen menselijke fouten met 3D-technologie bijna niet meer voorkomen. Hij onderzocht welke rol de beschikbare technologie nu al kan spelen in de diagnostiek (intra-orale dentale scanners), in de behandelplanning (3D computer-ondersteunde planning) en het vervaardigen van minder of meer complexe hulpmiddelen zoals tandheelkundige implantaten of gezichts- en kaakreconstructies.

In het eerste deel van zijn studie ging Van der Meer na hoe nauwkeurig drie verschillende types 3D-scanners met verschillende resoluties (CEREC, iTero en Lava COS) erin slagen om de volledige tandboog te scannen. Hij concludeert dat de Lava COS in deze studie met het gevolgde scanprotocol de kleinste foutmarge gaf. In het laatste deel van zijn onderzoek, uitgevoerd onder 24 gezonde vrijwilligers en een etalagepop, concludeert Van der Meer verder dat 3D-gezichtsscanners goed gebruikt kunnen worden om veranderingen in het gelaat te meten. Beide typen metingen kunnen helpen wanneer iemand door tandbederf, ziekte of als gevolg van een ernstig ongeluk tand- of gezichtsimplantaten nodig heeft.

Joerd van der Meer (1962) studeerde tandheelkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Vanaf 2001 werkt hij als tandarts en onderzoeker in het UMCG. Van der Meer was tijdens zijn promotieonderzoek verbonden aan het W.J. Kolff Instituut, onderzoeksprogramma Maintaining Oral Health and Oral Function (MOHOF) van het Universitair Medisch Centrum Groningen.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/1220a80e-2dc6-49f1-b1ff-3db63d33cd33