Retinal stray light originating from intraocular lenses and its effect on visual performance
| Promotie: | Dhr. M.H. (Marie) van der Mooren |
| Wanneer: | 21 september 2016 |
| Aanvang: | 12:45 |
| Promotors: | prof. dr. N.M. (Nomdo) Jansonius, prof. dr. J.M.M. Hooymans |
| Copromotor: | dr. S.A. Koopmans |
| Waar: | Academiegebouw RUG |
| Faculteit: | Medische Wetenschappen / UMCG |
Design en materiaal kunstlens beïnvloedt lichtverstrooiingsniveau
Tijdens een staaroperatie wordt de troebele, natuurlijke lens vervangen door een kunstlens in het oog. Onderzoeker Marie Huibert van der Mooren concludeert op basis van zijn promotieonderzoek dat ontwerp en materiaal van zo’n kunstlens invloed hebben op de hoeveelheid lichtverstrooiing die een patiënt waarneemt. Van der Mooren toont aan dat strooilichtniveaus ernstige visuele symptomen kunnen veroorzaken en wijst erop dat verder onderzoek belangrijk is om de kosten van de gezondheidszorg te verminderen.
Door veroudering of door ziekte kan de ooglens vertroebelen. Dit troebel worden van de ooglens wordt ‘staar’ of ‘cataract’ genoemd. Hierdoor gaan mensen waziger zien en wordt het zicht grauwer. Gemiddeld genomen vermindert de nieuwe kunstlens in het oog de hoeveelheid lichtverstrooiing. Lichtverstrooiing houdt in dat mensen bijvoorbeeld een lichtkrans waarnemen rondom een lamp.
Van der Mooren onderzocht de visuele impact van strooilicht onder gezonde proefpersonen en mensen met een kunstlens. Hij deed dat met bestaande en met speciaal hiervoor ontwikkelde nieuwe methoden. Zo ontwikkelde hij een manier om de afmeting van een lichtkrans om een lamp te bepalen. Met behulp van deze methode kon worden vastgesteld dat zelfs een minimale verhoging van het strooilicht resulteert in een grotere lichtkrans. Van der Mooren paste nieuw ontwikkelde laboratoriumtechnieken toe op lenzen van hydrofobe en hydrofiele acrylmaterialen met verschillende oppervlakten (sferisch, a-sferisch en diffractief). Hij concludeert dat monofocale intraoculaire lenzen de beste resultaten geven met strooilichtwaarden die lager of vergelijkbaar zijn met die van een 20-jarige natuurlijke menselijke ooglens.
Marie Huibert van der Mooren (1960) studeerde Technische Natuurkunde aan de universiteit van Twente. Hij verrichtte zijn promotieonderzoek bij de afdeling Oogheelkunde en onderzoeksinstituut BCN-BRAIN van het Universitair Medisch Centrum Groningen. Het onderzoek werd gefinancierd door Abott Medical Optics (Groningen), waar Van der Mooren werkt als teamleider van het onderzoeksteam.